Na de Nazcalijnen was het tijd om wat te chillen! We hadden een kamer van 2 met 4 bedden voor 7 personen geregeld voor een goedkope prijs in een tamelijk luxueus hotel met ontbijt en zwembad! De volgende ochtend vertrokken we naar Ica! Daar gingen we direct door naar de Oasis van Huacachina, een oase in het midden van de gigantische zandduinen van Ica. Het leek wel de Sahara toen we toekwamen. In de oase, een zuiver toeristisch oord, hadden we snel een hotel die ons nog voor die namiddag met een Buggy naar de woestijn zou brengen om te sandboarden!  Een fantastische belefenis was dat! Ronde een uur of 4 vertrokken alle Buggys (gigantische quads voor meerdere personen) richting de duinen! Racen, bijna overkop gaan en onverantwoord hoge snelheden afgewisseld met enkele sandboardstops! Fantastisch dus!

Die avond hadden we nog een feestje in het hotel met enkele Zwitsers… De volgende dag hadden we een tour geboekt naar de Paracas eilanden (soort kleine Galapagos met vele dieren), een natuurreservaat en een piscobrouwerij! We waren vooral allen moe van het feestje de dag ervoor maar hebben er toch van genoten! Alleen waren de eilanden extreem toeristisch met allemaal seniorenclubs die met de bootjes wouden varen… Ma swat…

daarna het natuurreservaat dus, dat was een soort woestijn met een mooie kustlijn die vroeger blijkbaar zee is geweest. Het ligt daar dus vol van de fosielen en schelpen enzo… Van de piscoproeverij heb ik geen foto’s daar is ons uitgelegd geweest hoe deze Peruviaanse nationale drank wordt gebrouwen en hebben we uiteraard geproefd!

Deze mooie zonsdondergang is getrokken op weg naar Lima, ons reisje zat er dus op. In Lima overnachtten we nog 1 keer en dan gingen we elk onze eigen weg terug naar de steden… Het was echt mooi en fantastisch, maar ik was toch blij om rustig terug te keren naar Cajamarca voor wat rust en vrede… Toen ik daar toe kwam was Carnaval echter al vollenbak bezig maar dat is voor een volgend bericht…

p.s. Mijn adres is nu officieel veranderd (zie bovenaan rechts)

De volgende ochtend vertrokken we dus naar de Colca Cañon! Wat stond er op de planning? Met een busje naar een uitkijkplaats om condors te spotten, de beroemde en grote vogel uit het Andes, daarna doorrijden naar een punt vanwaar we de kloof helemaal naar beneden stappen, rivier oversteken en dan weer omhoog langs de andere kant om dan weer af te dalen naar het dal voor een Oase! Daar zouden we dan slapen om dan weer de volgende dag stijl naar omhoog te klimmen naar het vertrekpunt… Eigenlijk moet ik daar niet veel meer aan toevoegen want dat is ook precies wat we gedaan hebben. Alleen kan ik dan nog zeggen dat we maar 1 Condor (van ver) gezien hebben en dat het een prachtige kloof was! Ook nog dat het redelijk lastig was en dat vooral de laatste klim uitputtend was. Enkelen van ons hebben er een ezeltje voor gehuurd…

Na de vermoeiende kloof kwamen we weer aan in Arequipa en had geen van ons nog zin om echt iets te doen. We bleven denkik nog een nacht of 2 overnachten in Arequipa en deden niet meer dan winkeltjes, restaurants en ´s avonds bars te bezoeken. Het was natuurlijk ook eens een leuke afwisseling!

Na dat vele chillen stond Nazca met haar bekende lijnen op de planning! Enkelen van ons die Nazca al gezien hadden, nog gingen zien of niet wouden zien gingen rechtstreeks door naar Ica voor het sandboarden. We name dus een gezamelijke bus en wij stapte af in Nazca, heel vroeg in de ochtend. Daar hadden we wat hostalmiserie, grotendeels onze eigen schuld maar ja swat! We waren daar dus voor de allombekende en mysterieuze Nazca-lijnen! We namen een taxi naar het vliegveld (speciaal gebouwd voor over die lijnen te vliegen) en regelden daar een vlucht. Ze hadden ons gewaarschuwd, en inderdaad, tegen het einde van de vlucht voelden we ons allen wat misselijk! De lijnen zelf zijn op zich wel fantastisch maar ik vond het niet zijn geld waard om erover te vliegen. Het was natuurlijk wel weer een avontuur en een transportmiddel om aan het lijstje toe te voegen, maar de postkaarten ervan zijn ook mooi! 😀 Hier enkele foto’s, maar die zijn dus niet super geslaagd. Als je de lijnen echt wilt zien, kijk je beter op internet :p. Vanuit het vliegtuig was het wel iets duidelijker!

Zo ik ga het hier weer even bij laten. Binnenkort komt het derde en laatste deel waaronder sanboarden in de Icawoestijn en de Paracas eilanden!

Tot snel!

Wordt vervolgd…

Zo, ik ben ondertussen al een 2 weken thuis van mijn fantastisch reisje naar het zuiden van Peru, en heb mij er eindelijk voor geëngengeerd om mijn blog aan te vullen! Er is steeds wel iets anders te doen en dus een gebrek aan tijd maar ik ga nu kort proberen vertellen hoe ons reisje is verlopen met enkele foto’s ter illustratie…

Waar was ik gestopt de laatste keer?  We gingen net vertrekken naar Machu Pichu via de Inca Jungle Trail! Eerst nog enkele foto’s van Cuzco (plaza de armas), de stad waaruit dat allemaal vertrok:

Die dag, voor het vertrk naar Machu Pichu, bezochten we ook nog vanalles rond Cuzco! Een klooster die gebouwd is op restanten van Incamuren, en enkele Inca-ruïnes net buiten de stad. Een tof weetje: het klooster heeft vele aardbevingen meegemaakt en is telkens ook volledig verwoest geweest behalve de Inca-muren! Die bleven altijd volledig.

Die avond wandelden we nog wat door Cuzco en bezochten we nog een bar of 2 met een Deens meisje die we kenden via AFS die daar woonde. De volgende dag (rond 4 uur) en met slechts 3 uur slapen, wachtten we geduldig op ons tourbusje. Rond een uur of 6 kwam die ons uiteindelijk oppikken en begonnen we het avontuur! Op de planning stond eerst nog de ruïnes van Moray (foto met ringen) en dan een lange klim met een busje om dan met de fiets af te dalen in het dal om dan nog 2 dagen de rivier richting Aguas Calientes, het dorpje aan de voet van Machu Pichu, te volgen… (Op de laatste foto zie je een van de rivieren die de weg doorkruiste, waar we over moesten fietsen)

We waren allen moe maar eens we aan de fietstocht begonnen was het fantastisch! Een prachtig uitzicht op de bergen waar de jungle begint en maar vlammen naar beneden zonder trappen! Op een bepaald moment begon het wel keihard te regenen en waren we allen doorweekt, maar dat maakte het avontuur alleen maar spannender! Rivieren doorrijden, platte banden en slippen! Maar we hebben het allen overleeft doordat we gelukkig gevolgd werden door ons busje. Na het fietsen was er nog een ruïne (die we stillaan beu begonnen te worden), om dan door te rijden naar onze slaapplaats in een klein dorpje naast de wilde rivier.

De volgende ochtend begonnen we aan de eerste dag stappen langs de rivier. Een prachtig uitzicht hadden we en dat werd afgewisseld door eens even in de bossen op een originele inca-trail te wandelen, ons gezicht te verven met natuurlijke verf en een amusant aapje dat voor veel entertainmant zorgde op een rustplaatsje… Wat we allen opmerkten was dat elk huisje of dorpje daar enkel nog leefde van het toerisme. Alles op deze bijna onbewoonde trail was ongeveer 4 keer zo duur als in andere Peruviaanse steden!

De eerste dag was dus prachtig! Ongeveer nog een 5 km voor de slaapplaats hadden we de kans om te zwemmen in een verwesterse warmwaterbron! Heerlijk was dat na een dagje zwoegen en stappen. Tegen de avond waren we moe en blij dat we ergens wat konden rusten en eten. We zaten in een klein hotelletje waar we alweer kennismaakten met 2 aapjes en ook 2 Argentijnen die de volgende dag met ons zouden meegaan.

De derde dag was iets minder. We starten met stappen met een mooi landschap maar hadden die rivier en groene bergen nu wel al gezien. Tegen de middag stond ons een wandeling op treinsporen van een 3-4tal uur te wachten. Tof in het begin maar enorm saai en lastig tegen het einde! Toch wel erg uitgeput kwamen we aan in Aguas Calientes en konden we de voet van Machu Pichu al zien baden in zijn rivier!

Na 2 uur slapen was het tijd om te eten en maaktn we kennis met onze gids voor Machu Pichu. Die legde vanalles uit en gaf wat informatie. Hij vertelde ons dat als we Waynapichu wouden beklimmen we 1 van de 400 tickets moesten bemachtigen en dus Machu Pichu beklimmen rond 3-4 uur ’s nachts! Waynapichu is het kleinere broertje van Machu Pichu en is de berg die je op de postkaartjes kan zien. Van daar heb je ook een mooi uitzicht op Machu Pichu.

De volgende ochtend stonden we dus vroeg op om in de donker de vele trappen te beklimmen. We waren duidelijk niet alleen en toen we aankwamen op de top stond er al een massa mensen te wachten die allemaal schreeuwden om achteraan aan te sluiten! Ik ben toch ergens tussengeglipt en maakte kennis met 2 grappige Canadezen. Uiteindelijk om 7u mochten we binnen en hadden we allen ons ticket voor Waynapichu, echter niet op hetzelfde uur.

De eerste indrukken van Machu Pichu: Mysterieus, veel te veel toeristen en veel te veel mist. Ik had nog tijd tot 8u (dan zou de tour met de gids beginnen) en was in de drukte iedereen even kwijt dus beklom ik de berg voor het traditionele uitzicht. Eens boven was ik echter enorm teleurgesteld omdat ik helemaal niets kon zien door de massa mist. Ik daalde dus weer af en het was tijd voor de tour. Enorm interessant! En we werden steeds enthousiaster! Uiteindelijk na de tour, verzamelden we weer met degenen die Wayna al hadden gedaan en was het aan de volgenden om te beklimmen. We kwamen boven en stootten weer op de Canadezen en een Hollandse. Die zaten daar al van het begin en hadden nog niets gezien door de mist! Wij hadden echter enorm veel geluk want eens boven klaarde de mist op! Fantastische beelden! Ik daalde weer af op het gevaarlijke pad en daarna aten we even. Om ae te sluiten beklommen we Machu Pichu voor het traditionele zicht en kwamen we Jonas weer tegen die we in het begin kwijtgeraakt waren! Mooi!

Een enorme ervaring was dit dus! We namen de bus terug naar het stadje en na ons gerief gepakt te hebben namen we de trein terug naar Cuzco. Daar geraakte ik nog vast te zitten in een verkeerde wagon omdat ik van wagon was veranderd om een toilet te zoeken. Maar blijkbaar mocht dat niet, veranderen, omdat je daarvoor een deur moet openen dan even buiten bent en dan weer een om naar binnen te gaan (zoals in de films). En dat is blijkbaar gevaarlijk :D! Oeps!

Dus die avond waren we terug in Cuzco, allen moe…

De volgende dag hadden we tijd om wat uit te rusten en kleren te wassen en zo. Tegen de avond hadden we namelijk een bus naar Puno (stad aan de Peruviaanse kant van het Titicacameer). De erg onconfortabele busrit werd geëindigd rond 5u ’s morgens. Nergens iets open om te eten zochten we hopeloos wat we konden doen. We ginge dan maar naar het toeristenhaventje van waaruit de meeste bootexcursies vertrokken. Daar maakten we een deal en hadden we een privéboot voor 2 dagen! Op de planning stond: passeren langs de Uros eilanden (dreivende eilanden waar mensen al eeuwenlang opwonen), slapen op het eiland Amantani bij een gastgezin en dan de volgende daghet eiland Taquile bezoeken. Het was een toffe trip maar na een tijdje heb je hes zo wat gezien. En daarom besloten we wegens de regen en vermoeidheid om niet meer naar Taquile te gaan de volgende dag. Wat deden we wel? Gewoontes ontdekken op de eilanden, het hoogste punt van Amanti beklimmen om het gehele meer te bezichtigen, zwemmen in het koude meer en cocathee drinken!

Eens terug van dit prachtige en tevens hoogst gelegen bevaarbare meer, zochten we direct een bus richting Arequipa, onze volgende bestemming…

Tegen de avond kwamen we toe in Arequipa. Het meest belovende nieuws dat we over deze stad hadden gehoord, was dat ze hier Belgisch speciaalbier hadden! Dus wij direct gaan zoeken om daar een biertje te drinken op een terras en tegelijkertijd met een man of 2 een hotelletje zoeken. Na even zoeken vonden we een terrasje waar ze Chimay hadden. Dus allen gaan zitten behalve Annelies en ik, want wij gingen een hotel zoeken om dat dat echt snel moest gebeuren! Het heeft lang geduurd maar uiteindelijk vonden we HET ideale jeugdhostal voor trekkers! Bothy Hostal met activiteiten, dormitorios (grote slaapkamers met stapelbedden), gezellige bar, hangmatten op het dak een een pooltafel! 5 euro per nacht per persoon! 😀 Fantastisch dus! Na ons gerief gedumpt te hebben zochten we nog een gezellig bartje waar enkele Peruvianen onze Belgische “schoonheden” uitnodigden om te dansen…

De volgende dag besloten we om Arequipa stad wat te gaan verkennen. We bezochten ook nog het allombekende Santa Catalina klooster die er vanbinnen uitziet als een klein dorpje! De rijkere nonnen zaten daar opgesloten voor jaren met ongeveer 5 slaven elk! Mooi is dat toch dat “opofferen voor god”…

Wat we ondertussen geleerd hadden over Arequipa was dat het de 2e grootste stad van Peru was, een enorm levendige uitgangsstad met gezellige terrasjes (wat je ergens anders in Peru bijna niet vind), uitgangsbuurten, veel toeristen en speciale dingen zoals bijvoorbeeld een Kebapzaak!

Die avond zochten we naar het andere Belgisch bier waar we van gehoord hadden: La Chouffe! En ja hoor, na enkele minuten zoeken hadden we het al gevonden. Ze hadden echter maar 2 grote flessen in voorraad…

De volgende dag deden we nog wat toeristenshopping, bezochten we een hoger punt in Arequipa en deden we alles opt genakske, een beetje rusten van de drukte die we de vorige dagen hadden moeten doorstaan. En de volgende dag stond 2 dagen stappen in de Colca Cañon (een van de diepste kloven van de wereld) op de planning…

Nog een leuk weetje: ’s avonds in het hotel leerden we vele mensen daar kennen, echt een tof hostal, iedereen kende elkaar. Er waren ook enkele Braziliaanse meisjes bij en één daarvan had een jaar in België gezeten met AFS, en zij kende daar mensen die enkelen van ons ook kenden! Wat een toeval!

Wordt vervolgd…

Hallo iedereen!

Hier een berichtje vanuit Cuzco – Peru, de hoofdstad van het oude incarijk! Het is hier mooi en duur en vol met toeristen! Even kort wat ik zoal gedaan heb op het reisje:

Vrijdagochtend kwam ik in Lima aan en kwamen Ellen en Igor me oppikken. We gingen naar de mooie Plaza de Armas waar het net wissel van de wacht was. Daar kwam Annelies er ook bij en we konden naar het Hostal afzakken! Jonas en Marieke zouden we later op de dag ontmoeten. Het hostal was een typisch backpackershostal met gedeelde kamers en allemaal toeristen! De plannen voor die dag: Naar het AFSkantoor voor papierwerk te regelen en dan naar een bar waar ze STELLA ARTOIS verkopen! Hmmm lekker!
Nadat Marieke ’s avonds was aangekomen gingen we naar het hostal waar we nog een klein dakfeestje hadden met Chilenen en Mexicanen!

De volgende ochtend kwam Vimncent aan en na het ontbijt etc. moesten we tegen 15u de bus naar Cuzco nemen, een rit van 26 uur! We waren dat echter al allemaal gewoon geraakt en dus waren we al snel in Cuzco op zondag. Daar was het moeilijk voor een hostal te regelen omdat het ofwel te duur ofwel helemaal vol zat! Het regende bovendien ook keihard. Na heel wat gezoek hadden we eindelijk een hostal en gingen we eten in een veel te duur restaurant (in Peruviaanse termen, normaal kan je eten voor 2 euro en nu was het 15 denk ik :P). In het restaurant waren we trouwens compleet want toen kwam de Hollander Stephan er nog bij…

´s Anderdaags stond ik wat vroeger op om met Vincent en Stephan een uitstap en de Jungle trail met Machu Pichu vast te leggen! Uiteindelijk vonden we een goeie maatschappij die ons voor diezelfde prijs ook nog enkele ruines dichtbij Cuzco wou laten zien. De ruines van die dag waren eerder saai en alweer stenen en dus waren we allen enthousist om de volgende dag te vertrekken naar Machu Pichu via de JUNGLE TRAIL!

wordt vervolgd…

Even nog vlug iets posten voor ik vertrek! Heb geen tijd meer gehad om meer te schrijven en nu ga ik voor 20 dagen reizen met 7 Belgen en een Hollander! Ons programma:  Lima – Cuzco – Michu Pichu – De vallei van de inca’s – Puno – Titicacameer – Arequipa – Colca Cañon – Nazca lijnen – Ica – Lima. In elke stad staat er uiteraard nog veel meer op het programma maar echt voorbereid hebben we niet gedaan! Das trouwens niet echt mogelijk in Peru. We hebben een los programma waarvan gemakelijk af te wijken is en we doen het op zijn Peruviaans: Vamos a ver! Het beloofd alleszinds wel fantastisch te worden! Later een uitgebreid verslag…

Jeroen

Amai de tijd vliegt hier tegenwoordig voorbij! Ik heb al enkele keren geprobeerd om de blog aan te vullen maar tekens opnieuw zie ik er mij geen man op omdat het ZOVEEL is! Nu heb ik mij dus voorgenomen om een korte samenvatting van de voorbije maanden te geven… Dit omdat ik morgen vertrek voor een reis naar he zuiden van 20 dagen! Dan zal ik nog veel meer te vertellen hebben… Weinig details dus, ik doe mijn best!

Zaterdag 28 november werden we dus wakker in de drukke en grote kuststad Chiclayo. We verzamelden die ochtend met enkelen van AFS Chiclayo om “Tucume” te bezoeken. Dat zijn Chimú (Pre Inca Cultuur) Piramides met een bijhorend museum. Dat was interessant en mooi. De door de mens gemaakte piramides lijken nu meer op kleine heuvels maar ja… Na wat te eten was het plan om af te zakken naar het strand. Chiclayo is dan wel een kuststad maar het was toch nog nodig om meer dan een half uur op de bus te zitten. Toen we daar dan eindelijk aankwamen was het al zonsondergang en begon het al serieus af te koelen maar vastbesloten, omdat we de zee niet hebben in Cajamarca, gingen we toch zwemmen! Koud en hoge golven en plezier verzekerd! ’s Avonds gingen we met z’n allen lekkere pizza met sangria benuttigen. Later gingen we naar een Westers feestcomplex met enkele chique bars en een discotheek! Wij gingen echter naar de karaokebar waar ik en Igor de avond openden met Sultans of Swing! We hadden nog een kleine afterparty in het hotel en gingen veel te laat slapen…

De volgende dag gingen we naar de veel te grote markt van Chiclayo! Dat is eigenlijk iets erg typisch hier die markten maar meestal zijn dat ook de gevaarlijkste plaatsen om bestolen te worden. Vandaar heb ik daar nog geen foto’s van. Ik doe mijn best om later eens een fotootje daarvan te posten. Swat, ik en Gus kochten wat vuurwerk, een kinderdroom die uitkwam voor hem :p… Later namen we afscheid want Cajamarca ging naar huis en ik zou nog een dagje langer blijven. Igor (West Vlaanderen) en Ethan (US) leidden me naar een heel goed restaurant waar toevallig de Gastmoeder en zus van Ethan ook zaten. We vergezelden ze en daar kreeg ik te horen dat ik bij Ethan mocht blijven slapen die nacht. We bezochten nog het bekende museum van Lambayeque met de beroemde Señor de Sipán! Later meer daarover met een fotootje ofzo… In de avond stond een cinemaatje op het programma. Met enkele AFSers gingen we naar “The timetraveler’s wife”, een aanrader voor de liefhebbers van het romantische genre. Voor het slapen had ik nog een lang gesprek met Ethan en zijn gastzus en dan ging ik slapen om de volgende ochtend terug te keren naar Cajamarca.

Terug in Cajamarca moest ik mijn familiesituatie weer ondergaan en herregelen. Mijn gastvader zou dus enkele maanden naar het ziekenhuis in Lima moeten en ik had dus een ander gezin nodig. Afs hier vond niet direct een oplossing en ik besloot zelf om wat initiatief te nemen. Ik zocht zelf families via via en besloot om tijdelijk bij Lea (Zwitserland) en haar gastfamilie te gaan inwonen… Ik vond later een gastgezin die mij na nieuwjaar wou opvangen maar later bleek dat dan al geen waar meer te zijn. Hoe zit het nu: ik zit nog steeds bij Lea maar heb een gastgezin voor begin februari. Aangezien ik morgen reis tot februari komt dat dus goed uit! Het is een goeie en aangename familie dus na 4/6 van mijn reis hier heb ik eindelijk een gastgezin! Goed bezig AFS! Die miserie voor de familie heeft zo mijn prioriteiten wat verlegd… Ik ben veel vaker beginnen reizen enz… Zie verder voor die verhalen…

Wordt vervolgd…

De week na de jungle kan ik mij niet meer precies herinneren wat er allemaal wanneer gebeurd is omdat er toen echt veel gebeurd is op korte tijd… Maar hier het belangrijkste:

Woensdag 25 november:
Ik kwam thuis samen met Gus (omdat die nog niet echt veel zin had om al naar zijn eigen familie te gaan). Tasjie was thuis en die vertelde mij enorm slecht nieuws waar ik de ernst niet direct van inzag. Hij vertelde me namelijk dat zijn kanker waarschijnlijk was teruggekeerd. Ik besefte het niet direct omdat hij nog al verteld had dat hij ooit een kanker had gehad die was weggegaan daarna en ik had hem dus ook niet al te goed verstaan. Gus en ik praatten er nog even over en ik begon het dan wat meer te beseffen.

We waren echter bezig met nieuwe reisjes te plannen enzo en Tasjie was weg dus vergat ik het al snel voor even. In Pichanaki hadden we ook afgesproken dat 2 wekern later iedereen zou afkomen naar Cajamarca dus moesten we ook dat voorbereiden. We gingen dus naar het centrum om een en ander te regelen en na wat geregel gingen we terug naar mijn huis. Op de terugweg kwamen we Lea en Lucy tegen die ons vertelden dat we met AFS Cajamarca de vrijdag naar Chiclayo zouden vertrekken! Alweer een reisje dus.

Die avond gingen we dus allen samen ons tickets kopen en dat was ook de moment waarop Carlos met mij begon te praten over mijn situatie. Hij vertelde me dat Tasjie er echt niet goed aan toe was en waarschijnlijk voor een maand of 3 zou moeten reizen naar Lima omdat daar de beste klinieken zijn! Ik zou dus van familie moeten veranderen. En blijkbaar had dus de situatie op een of andere manier de knoop dorgehakt van de moeilijke vraag f ik wou veranderen van familie of niet. Ondanks het droeve nieuws was ik dus ergens een beetje opgelucht met het feit dat ik nu van familie moest veranderen.

Die avond had ik nog een gesprek met Tasjie waar ik de situatie dus al veel beterbegreep en maakte ik ook een goeie Belgische chocomelk en vertelde hem dat wij dit in België dronken om ons beter te laten voelen…

De volgende dag ging ik gewoon werken denk ik en plande ik nog wat het weekendje voor Cajamarca. Ik maakte ook mijn valies om naar Chiclayo te gaan. Chiclayo is een grote stad aan de kust niet zo heel ver van Cajamarca (een 6 uur op de bus) waar o.a. Igor van Oostende woont.

Vrijdagochtend (27 nov.) was het dus tijd om te vertrekken en we verzamelden in Linea (busmaatschappij) waar we de bus namen richting Chiclayo. De busrit was onconfortabel en duurde lang! We stopten veel op de weg omdat er werken waren en ook een keer voor te eten. Om de tijd te doden schreven ik en Gus een belachelijk liedje met de gitaar die we meehadden.

Tegen de avond kwamen we eindelijk aan in Chiclayo na een te lange rit. We gingen eerst naar het hotel en dan eten (CHIFA). Later ontmoetten we enkel AFSers uit Chiclayo waaronder ook Igor (die een tatoeage had laten zetten :P) en ook Laura Boven waar ik nog mee op de Voskenslaan had gezeten. Ik had enkele weken geleden pas ontdekt dat die hier ook zat met AFS. De wereld is klein :P.

We gingen een cocktail drinken in een fast food restaurant en later nog naar een kleinere bar met enkelen. Dan gingen we slapen omdat er de volgende dag veel op het programma stond…

Wordt vervolgd…

Hier bij het gastgezin van Lea waar ik nu tijdelijk verblijf wordt ik nogal snel afgeleid of is er snel iets te doen… Vandaar dat ik niet altijd kan afwerken waar ik aan bezig was…

We stonden de volgende ochtend vroeg op, de een met een grotere kater dan de ander, want we zouden de jungle intrekken! Enkele lokale bewoners kwamen vanalles verkopen en we kochten Ananas en ander fruit als ontbijt voor belachelijk lage prijzen!  Al snel vertrokken we weer met diezelfde terreinwagens met laadbakken deze keer op nog meer onmogelijke baantjes. Bovendien begon het nog te regenen dus moesten we af en toe uitstappen voor het gewicht te minderen op de echt moderige stukken! Op een bepaald moment konden de voertuigen niet meer verder en begon de wandeltocht! We werden voorzien van traditionele paraplu’s (bladeren van bananenbomen) en konden verder. Niemand van ons was voorzien op de regen. Velen hadden enkel een zwembroek, een t shirt en slippers aan! En dat om in de jungle te gaan wandelen!

We stapten dus in de regen voor een uur of 2 en al snel hadden de bananenbomen geen zin meer! We waren toch al allemaal drijfnat. Diegenen op slippers liepen al op blote voeten en na 2 uur uitglijden, vallen en lachen kwamen we aan een rivier (eerder een stroompje). We moesten de rivier bergop volgen richting de waterval… Op sommige momenten moesten we gewoon door de rivier en velen vielen en gleden uit en alles wat nog droog was, was sowieso nat nu! Uiteindelijk hoorden we de voorsten enthousiaster worden en al snel konden ook wij de waterval zien! Het was niet echt een super spectaculaire waterval maar gewoon het gevoel om dit doel bereikt te hebben met een hele groep in de middle of the jungle was wel fantastisch! En allen gingen we even douchen onder de waterval! Ikzelf heb hier geen foto’s van omdat mijn batterij plat was maar anderen hebben er genoeg die ik later nog zal ontvangen!

Na een frisse douche begonnen we aan de terugtocht! Deze ging vlotter hoewel we meer bergo moesten. Ik denk dat het komt omdat we allemaal liedjes begonnen te zingen. Vooral de Belgen en de Fransen! Na lang stappen kwamen we weer aan bij de terreinwagen en na een tochtje door de jungle weer in het dorpje. Daar was het droog en zaten wij daar allemaal drijfnat en vol met modder en aarde! Na het eten, namen we afscheid en vertrokken we weer,met de terreinwagens, naar de stad Pichanaki…

Daar deed ik dan wat souvenirkraampjes met een Fransman en we proefden wat van de lokale dranken… Later kwamen er nog meer AFSers en iedereen kocht souveniertjes en bewonderde de eekhoorns die ze daar als huisdieren hielden.

Na het eten nog wat te chillen en rond te dwalen in tstad met een pintje was het tijd om naar de lokale discotheek te gaan. Er was bijna geen volk en we hadden een bijna typische Peruviaanse disconight. Er gingen veel bakken bier door, er werd salsa en reaggaeton gedraaid (en ook 90’s EURODANCE!) en we hadden allen veel plezier. Op een bepaald moment wouden enkelen naar huis en gingen we allen naar de hotels waar velen nog wat afterparties hadden met gebroken bedden als gevolg.

De volgende ochtend was het voor velen erg moeilijk om op te staan en enkelen kwamen zelfs niet ontbijten. 1 daarvan was een meisje waar haar muggenbeten waren beginnen ontsteken! Koorts en naar het ziekenhuis! Het rare was dat we allen enorm veel muggenbeten hadden van in Lima en bijna niemand van in de jungle!

Die ochtend gingen we naar een schooltje om onze boekjes enz. kado te doen en ook om onszelf eens te gaan voorstellen in klasjes en te vertellen over onze landen. We werden onderverdeeld in kleine groepjes en omdat dat zo lang duurde begon ik met ballonplooien en had ik al snel aandacht van al wat vrouwelijk was en jonger dan 15. Uiteindelijk moest ik ze van me afschudden omdat we naar een klasje moesten gaan met ons groepje: Muriel (Zwitsers), Stephanie (Nieuw-Zeeland) en 2 Thaïse meisjes waarvan de namen mij alweer volledig ontschieten. We vertelden vanalles en deden ook vanalles. De Thaïse meisjes zongen en dansten traditioneel, de Nieuw-Zeelandse kon een soort indianentaal van daar en ik speelde Mia van Gorki en Ik Hou Van U van Noordkaap op de gitaar! Dat deden we zo in een drietal klasjes. In het laatste klasje werden we ontvangen met vers fruit en moesten we allen een typische dans doen van ons land! Ik wist niets maar een Peruviaans van AFS die veel Belgen kende zei me dat ik de plopdans moest doen! Ergens aan de rand van de jungle in Peru heb ik dus met een heel lokaal Peruvianen de plopdans gedanst! Wie kan dat zeggen?

Eens terug buiten zat de rest al op ons te wachten. We bleven nog wat luisteren naar een bedankwoordje door een micro van de directeur en daarna een meisje die zou afsluiten door te zingen. Kimberly van AFS vroeg mij of ik het bedankwoordje voor ons wou doen en ik probeerde dat in gebrekkig Spaans! Leuk was dat…

Daarna was het nog even intensief ballonplooitijd en dan vluchtten we bijna omdat ik achtervolgd werd door allemaal kindjes die per se een hondje wouden. We gingen allen per mototaxi terug en ik sprong nog net vanachter op een mototaxi. Achteraf bekeken levensgevaarlijk maar wel avontuurlijk :p!

Na het eten en nog wat chillen was het tijd voor onze laatste uitstap… Een traditioneel dorpje net buiten de stad. We gingen per mototaxi en eens daar moesten we allen neerzitten. Ee traditioneel gekleede man deed zijn uitlegje over het dorp n later begonne ze met 4 muziek te spelen en tegelijk kwamen allemaal in het rood geklede kindjes ons halen om te dansen.

Na dit kleine optreden was het tijd voor ons om onze voorberreide actjes op te voeren. Aangezien ik de vorige keer mijn gitaar was gaan halen had ik dis nog niet gezien. Eerst was er een soort pauze waarin we traditioneel een soort handbadminton speelden. Dan was het tijd om te beginnen. Eerst was er die slechte dans van die groep :p. Dan was er een Chinees meisje dat salsa danste wat wel goed was. Dan alle Thaïse meisjes die zelfs in traditionele kleren dansten terwijl de Thaïse jongen op fluit begeleidde. Er was ook nog een ander meisje die een Peruviaanse dans deed. En ook een Duitse die met vuur danste. Dan was het uiteindelijk aan ons om wa muziek te maken! Wel nog geslaagd :p.

Hierna waren we even vrij en hadden we de mogelijkheid om daar een souvenirtje te kopen en vers fruit te eten en te boogschieten! Leuk was dat! Ik deed in tussentijd ook wat ballonplooien voor de kindjes daar tot ze bijna allemaal op waren.

Uiteindelijk moesten we weer doorgaan en na nog wat bezoekjes aan souvenirsshops en eten enzo was het tijd om de bus terug te nemen naar Lima! Bijna iedereen sliep snel maar ik kon dat niet op die verdomde bus maar gelukkig zat er aan de andere kant van de doorgang een Deens meisje die hetzelfde probleem had. Daar praatte ik nog mee tot een stuk in de nacht met als resultaat dat ik kan tellen en het Deens en zij in het Nederlands. 😛

Uiteindelijk toch in slaap geraakt en in de ochtend waren we weer in het “mooie” Lima. Westerse wereld… We vonden het allen jammer dat dit avontuur gedaan was. We werden per taxi naar diezelfde jeugdhrberg als de eerste dagen in Lima gebracht en daar kregen we te horen wanneer we moesten vertrekken. Ik zat bij de groep die nog de hele dag in Lima moest blijven dus na het ontbijt trokken we direct de stad in om nog iets te zien van Lima! Mooie plaatsjes hebben we nog gezien in het oudere gedeelte van Lima. Een parkje aan de kustlijn en daarna een terrasje op een balkon met zicht op zee! Gezellig! Dan was het al tijd om te eten en nadat we tevergeefs Duvel gaan zoeken zijn moesten we alweer vertrekken naar Cruz del Sur met Fabian en Gus. Ons jungle avontuurtje zat erop…

Hier een vervolje over mijn meisje naar de jungle…

Eens verdeeld over de hotels kregen we wat tijd in de kamer om te settlen. Ik zat in een kamer met Fabian van Duitsland en Stefan van Nederland, een perfecte combinatie want Stefan sprak ook Duits :p. We namen een heerlijke ijskoude douche en rusten wat. Later werden we samengeroepen en kregen we het programma van de komende week te horen:

Za 21 nov.
Bezoek aan een dorp in de Jungle met kampvuur en slaapplaats in een soort boomhut
Zo 22 nov.
Wandeltocht door de jungle met als eindbestemming een waterval. Daarna terug naar Pichanaki en ’s avonds uitgaan in de stad.
Ma 23 nov.
Bezoek aan een lokale school. In de namidag een bezoek aan een traditioneel dorp net buiten de stad en ‘ savonds terug naar Lima met de bus.

Het beloofde dus een toffe week te worden… Hierna gingen we met enkelen inkopen gaan doen om kdo tre doen aan het traditioneel dorp voor maandag. Voeding zoals rijst etc. Daarna waren we vrij en verkenden we de stad wat in groepjes. We aten ijs, dronken bier en Gus had het fantastische idee om een hele blok geschilferd ijs in zijn broek te steken! Dat was lachen!

Na het eten was het tijd om te vertrekken naar de jungle! Velen vroegen zich af hoe we zouden gaan en bleek uiteindelijk dat we met een man of 30 in de laadbakken van 2 pick-ups moesten! Onmogelijk dachten we allen maar toch avontuurlijk! Het minpuntje was dat de rit 2 uur zou duren op bobbelige zandwegen!

Wij dus allen opstappen met veel zin in avontuur! Fantastisch was het! Iedereen keek ons met veel vragen aan als we de stad uitreden. Al snel konden we enkel nog de weg voor ons en heuvels met groen zien! Enorm mooi!

Na 2 uur rijden kwamen we aan in een klein dorpje midden in de jungle met blokhutjes en aardewegen. Enorm primitief was het daar. daarom klonk het ook enorm grappig toen een van de reisbegeleidsters zei: Kom we gaan naar het hotel! Een hotel hier? :p Bleek dat het dus een blokhut met 3 verdiepingen was waar we allen in zouden slapen! Daaronder was een lange tafel en enkele boomstronken om te eten en iets verder was een kotje met een gat in de grond als wc!

Na ons wat te instaleren gingen we naar beneden waar een hele bende kindjes ons al stond op te wachten om een glimp van ons op te vangen! We praatten wat met hen en gingen daarna met enkelen op stap om iets te zoeken om te drinken! Ze toonden ons de weg naar een klein primitief winkeltje waar we wat inka cola kochten. Daarna keerden we terug om te eten, enkel een soepje met een kolf graan erbij!

Na nog wat nachillen werden we gevraagd om naar het centrale plein te komen voor een kampvuur en een kleine traditionele danshow. Eens dar bleek dat ze nog vanalles moesten voorbereiden dus ik en een Thaïse jongen waarvan zijn naam Jing was of zoiets namen initiatief en begonnen te voetballen met de jongetjes daar op een zandterrein in de donker. Al snel liep dat uit tot een grote voetbalpartij tussen gringo’s en Peruviaanse jongentjes en ze maakten ons af! We verloren keihard want we konden de bal niet eens zien! Later werden we alweer samengeroepen (hoewel enkelen bleven v0etballen) om het kampvuur aan te steken en een traditionele dans te zien! Erg leuk was dat allen samen rond een kampvuur op zijn indiaans dansen! Het stelde niet zoveel voor maar het gaf toch een toffe sfeer. We deden zelfs de limbo! We kochten wat pintjes en deden onozel tot het begon te regenen…

We keerden terug naar de blokhut en haalden onze flessen van de lokale drank boven die we in de stad gekocht hadden. We zaten allemaal in een grote groep in kleinere ghroepjes te praten en het was enorm interessant om van ieder zijn verhaal te horen en wat ervaringen te wisselen en dingen te horen over andere landen. Ik praatte met Gus, 2 Nieuw Zeelandse meisjes, een Deense, Belgische en een Chinese! Echt interessant om deze mensen te leren kennen! Velen geraakten aangeschoten of waren zelfs erg zat door de enorm sterke drank die rondging. Daarna verstoorde Kimberly (van AFS) de sfeer door te zeggen dat we moesten slapen! We mochten wel nog wat verder feesten in de hut maar ieder op zijn eigen verdieping en jongens en meisjes sliepen appart dus weg sfeer! We speelden wat gitaar en improviseerden wat tekst op een reggae ritme en dat was echt enorm grappig want degene die het meest aan het woord was, had ook het meest gedonken! We hebben het op film voor de geïntereseerden! Uiteindelijk gingn we slapen…

Wordt vervolgd…

Ik laat even mijn avonturenboekje links liggen om ander nieuws mee te delen. Later probeer ik nog mijn reisje naar Pichanaki af te werken en begin ik ook met het aanvullen van de blog over Chiclayo en het bezoek in Cajamarca maar eerst dit:

Ik woon nu voorlopig alweer bij een tijdelijke familie met ook nog een Zwitserse AFS-ster (Lea). Lea en ik hebben hier na enkele maanden ondervonden dat er hier eigenlijk heel wat problemen zijn zoals armoede, straatkinderen, enz. We hebben ook ondervonden dat er slecht een beperkt aantal organisaties bestaat om deze mensen te helpen en bovendien werken die niet zo fantastisch zoals in het Westen. Daarom hebben we samen besloten om er één probleem uit te nemen en dat een goed onder handen te pakken.

We zijn van plan om een organisatie op te richten die de jongeren hier informatie moet verschaffen omtrend sexuele opvoeding en de mogelijk problematische gevolgen daarvan. We hopen zo uitendelijk velen te helpen en indien mogelijk het aantal ongewenste zwangerschappen te verminderen.

Omdat we hier nog maar net mee begonnen zijn en het eigenlijk maar een idee is hebben we jullie hulp nodig. We weten alleen dat we gaan beginnen met vragenlijsten door scholen om te kijken wat de jongeren echt te kort komen. Voor de rest hebben we niets. Alle ideeën hoe we dit praktisch kunnen aanpakken zijn dus erg welkom! Alle informatie omtrend sexuele opvoeding is ook welkom! Ken je iemand die al iets dergelijks heeft gedaan of meewerkt in een project omtrend sexuele opvoeding? Let us know! ALLES is welkom!

Bedankt al op voorhand en tot blogs!

Jeroen

p.s. Je kan me ook nog steeds bereiken per mail:
jeroen.lapeere@hotmail.com