Hallo iedereen!

Sorry dat ik voor 2 weken niets van me liet horen maar ik had het dan ook heel druk en de situatie hier is redelijk ingewikkeld momenteel waardoor het nog moeilijker werd om tijd te vinden om mijn blogje aan te vullen. Er is al zoveel gebeurd in die 2 weken dat het onmogelijk is om dat allemaal snel te vertellen dus ik ga hier gewoon de gebeurtenissen van mijn reisje naar de jungle posten, wat al een fantastische ervaring was dusja… Later probeer ik de rest in te halen…

Woensdag 18 november zou ik dus vertrekken met Fabian en Gus richting Lima om daar dan door te reizen naar de Selva. Ik ging in de ochtend nog even naar mijn werk omdat we de dag ervoor chocolademarquise gemaakt hadden en dus ging ik met Gus naar mijn project om dat eens op te eten! Lekker was dat! Gus bleef later ook eten en we gingen samen met Tasjie (pa) nog wat laatste inkopen doen voor de jungle. Tegen de avond gingen we met naar Cruz del Sur om een bus te pakken naar Lima…

De volgende ochtend kwamen we aan in Lima en maakte ik een grote blunder. We waren te vroeg en belde ik dus AFS maar en bleek dat ik naar AFS België aan het bellen was! En ik dat maar proberen uitleggen in gebrekkig Spaans dat we in Lima stonden! Geld dat dat gekost heeft! 😮 Uiteindelijk werden weper taxi opgehaald om dan vervolgens vele mensen terug te zien op de bus richting de verblijfplaats voor een dag of 2 net buiten Lima. Het was een leuk weerzien en de Belgen waren alweer in de meerderheid waardoor we al snel stopten bij een supermarkt om STELLA ARTOIS te gaan kopen! Nog geen uur in Lima en we waren al Belgisch bier aant drinken op een parking van een supermarkt, en daarna nog meer op de bus zelf!

Na ongeveer 2 uur rijden in Lima zelf (erg groot is dat) kwamen we aan in ons verblijf, een zot Westers vakantieoord met bijhorende rust en zwembad! Amai wat een luxe, zeker na een maand in de bergen te wonen! We zagen de rest van de groep terug en leerden ook veel nieuwe mensen kennen. We namen een frisse duik en na alweer kip met rijst en een break was het tijd voor de eerste workshop… Het ging over enkele typische gewoontes per thema (onderwijs, de keuken, …) in Peru en het was enorm herkenbaar om iedereen over dit onderwerp aan het woord te horen. Vele zaken vind je hier al zodanig gewoon dat je er niet meer blijft bij stilstaan. Enkele zaken die ik mij herinner:
– Peruvianen eten zoals honden hun vlees met handen ipv een mes
– Het Peruviaanse uur met bijhorende mañana is dus altijd wat later
– Ze zijn hier stukken onbeleefder en kunnen moeilijk danku zeggen
– Wat je beloofd moet je hier niet per se echt doen
– Zeer impulsief zijn ze hier soms door te zeggen: “kom we zijn weg!” Zonder uitleg van waar, wanneer, tot hoelaat, met wie. Het leven is hier vaak een verrassing.
En nog zoveeel meer maar ik herinner het mij niet allemaal… Daarna speelden we allemaal nog een toneeltje waarin we deze gewoontes verwerkten en dat was wel nog grappig.

Terug bij onze kamertjes had iedereen de tafeltjes buitengezet en aten we WEER kip met rijst! Omdat we met de laatste groep er niet meer bijkonden gingen we in het gras zitten maar dat was erg gezellig dusja… Na het eten haalde ik mijn gitaar nog boven wat voor een gezellig momentje zorgde. De helft van de groep ging dan activiteiten zoeken en wat later gingen wij hen zoeken omdat ze wegbleven en dus waarschijnlijk een activiteit gevonden hadden. We vonden hen in een zetelhoek naast een bar waar een privéfeestje van dansende grootouders bezig was. We mochten niet in de bar blijven maar konden er wel iets halen om te drinken. We haalden verhalen boven, deelden ervaringen en leerden mensen van over de hele wereld kennen. Als een van de laatste ging ik naar de kamer maar blijkbaar sliep niemand daar al. Na nog wat onozel doen gingen we allen slapen…

 

De volgende ochtend was ik als een van de eersten wakker en kon ik na een douchke alleen genieten van een prachtige rustige ochtend. Later kwamen enkelingen ook uit hun kamers om erbij te zitten… We besloten om een frisse duik in het zwembad te gaan nemen! Eens terug was iedereen al aan het ontbijten en zetten we ons er ook bij. Ik haalde de gitaar weer boven en we begonnen met het schrijven van een intercultureel liedje waar je je eigen land moest belachelijk maken! Hilarisch! Iemand van AFS kwam ons storen door te zeggen dat we een act voor een talentenshow moesten voorbereiden om later aan de kindjes van de Selva te laten zien. Iedereen ging weg om voor te bereiden en we bleven met enkelen over die niet wisten wat te doen. We schreven dus maar onze eigen versie van “Me gustas tu” van Manu Chao en maakten er “Me gusta Perú” van! Samen met ons vorige liedje hadden we dus al een aardige act voorbreid in alle rust!

Na alweer een zwembadje gezet te hebben aten we Ceviche ipv Kip met rijst! Een break met veel gechill vulde de tijd op tot de echtetalentenshow. Ik heb er niets van gezien omdat ik natuurlijk mijn gitaar vergeten was en als ik terug kwam was het aan ons. Het was nog grappig omkdat niemand het liedje echt kende maar ja. Het andere liedje deden we op improvisatie wat voor grappige zinnen zorgde. Een voorbeeld van het meisje van Zwitserland: “We have choclate and our sky is blue, that’s why we won’t join the E.U.!” En in Spaans-Engels als ge de U als OE uitspreekt rijmt dat dus! :p We zongen ook nog met alle Belgen “de boom staat op de berg” en dan was het gedaan. We werden voorgesteld aan onze 3 vrijwillige reisbegeleiders voor Pichanaki en dan was het alweer etenstijd! Net daarvoor gingen we nog met enkelen naar de botsbootjes! Zelfde principe als botsauto’s maar op water met een band en een motor!

Daarna aten we alweer buiten en wachtten we op een bus die veel later bleek te komen. We speelden nog wat nostalgische nederlandstalige gitaarnummers om de tijd te doden en daar was de bus! In de ochtend werden we wakker door het licht en werden we betoverd door het prachtige beeld van de Centrale Selva. Dat is het jungle gebied dat eigenlijk nog in de bergen ligt. Volledig, van het mooiste groen gekleurde heuvels! Deze week post ik foto’s!

 We kwamen aan in een klein stadje in dit mooie gebied. Eens we uitstapten overviel de enorm vochtige warmte ons! Er werd een en ander gerelgeld en we werden verdeeld over 2 hostals…

Wordt vervolgd een dezer dagen…

Hallo iedereen!

Zoals de titel verklaart gaat het hier met ups en downs. Zondag was bijvoorbeeld een fantastische dag maar maandag, dinsdag weer minder en dan ging het weer beter dusja… Terechte titel dus :p Ik zal ook iets korter proberen schrijven… Hier ga ik:

Leuke weetjes:
– Illegale kopies zijn hier niet illegaal. Overal op straat en zelfs in officiële winkels worden gekopiëerde DVD’s, CD’s en Games verkocht voor soms nog niet eens 1 euro! Wat ik vandaag ontdekt heb is nog veel raarder. Een AFSer wou een Playstation spel kopen voor haar broertje en het moest een origineel zijn… We konden echter nergens in Cajamarca een origineel PS2 game vinden! Dat bestaat hier niet zeiden ze ons :D.
– Ik hoorde hier de Spaanstalige versie van “Jij Bent Zo”
– Mijn pa hier heeft een knalblauw hippie VW busje gekocht om er een hamburgerkraam van te maken.

Nu zondag:
Zoals ik al eerder zei was zondag dus fantastisch! Ik bezocht Cumbe Mayo met mijn pa. Dat is een plaats 20 km verderop in de bergen met prachtige rotsen waar ooit een Pre-Inca beschaving leefde! Het mooie aan dat alles was dat we er te voet naartoe gingen. We begonnen onze tocht ergens hoog in de stad en klommen nog hoger. Al snel verdwenen de huizen en maakten die plaats voor meer weiland. Het bleek een alternatieve weg te zijn naar Cumbe Mayo want soms moesten we gewoon steil een heuvel op in een weide met schapen ofzo :p. Dat was nu net het mooie… Die natuur. Hoe hoger we klommen hoe mooier het uitzicht werd! Echt fantastisch! Het was er ook erg rustig… Soms zaten of lagen we gewoon in het gras en keek ik naar die mooie bergen. Onbeschrijfelijk in woorden en ook niet vastlegbaar op de foto’s die ik een dezer probeer online te zetten.
Na lang staper en een alsmaar mooiere omgeving kwamen we op de hoofdweg (zandwegel) naar Cumbe Mayo. Daar rijden bijna alleen toeristenbussen naar de plek. We besloten om de rest te liften en we sprongen op zo een Amerikaanse truck met laadbak! Dat was nog veel beter! De wind in de haren en maar genieten! Er sprongen nog 4 arme kindjes op en we gaven ze wat te eten.
Uiteindelijk kwamen we aan… Daar waren ineens veel meer toeristen. Weg met de rust… We volgden een groep toeristen om van de uitleg te profiteren van de gids! Ik snapte niet veel en vroeg uitleg aan een andere gringo, een fransman die al 2 jaar door Zuid Amerika trekt. We gingen in een groot waar je een wens moest doen en stapten verder. Overal waren speciale mooie rotsen en ik klom er eens op voor een foto :p. Daar mag dat allemaal. Later kwamen we aan een stuk waar een kanaal uit de rotsen gegraven was door een pr-inca beschaving om de stad van water te voorzien. Zot gedaan voor die tijd!
Na het volgen van het kanaal kwamen we op de parking. Mijn pa regelde een gratis rit naar Cajamarca. We stapten op de bus en iedereen ging uit zijn dak! Er was namelijk een gringo op een bus pubers uit Lima opgestapt! Ik moest overal gaan zitten en koos een plaatsje en IEDEREEN wou appart een foto met mij! Amai wat een drukte. Ze vroegen of ik niet mee wou gaan die avond naar de disco en ik zei dat ik wel ging zien.

Die avond besloot ik om maar te gaan en te zien wat de avond bracht. Ik ging even bij Celien voor Spaans en daarna naar de plaza met Fabian. We gingen naar een bar, aten pizza en zochten naar die schoolbende. We vonden ze in hun hotel. Die avond was niet echt super. Was zo typish een discoavond voor pubers hier. Wel eens tof om te zien… Het is zowat altijd de bedoeling dat de er wordt gedanst hjongen meisje en als je gedaan hebt ga je even zitten en wacht je tot iemand je vraagt :p. Het ding was dat iedereen met ons wou dansen en ik had daar eigenlijk geen zin in na de trouwens enorm vermoeiende tocht. Ik probeerde altijd te vluchten naar de bar om een pintje te drinken met een van die professoren :p. Die bleef maar trakteren…

Maandag had ik weer een deepje door de eenzaamheid en besloot ik initiatief te nemen en Carlos te vragen of ik wat activiteiten kan doen zoals Muziek of sport ofzo… We spraken af voor de volgende dag. Op mijn project leerde ik ze die dag ballonplooien! Een geslaagde en grappige activiteit want niet iedreen kon dat even goed :p. Op de vergadering ’s avonds begreep ik niet zoveel. Ik begreep alleen dat de jongens echt wel problemen hebben met drugs en alcohol enzo en dat we een dezer dagen de straat zouden optrekken voor andere jongens te zoeken of bezoeken of zoiets… Klinkt spannend… Een kaartje van Susan vrolijkte mij die avond op.

De volgende ochtend stapte ik naar het werk en werd gebeld op de plaza. Fabian was daar met Gladis van Camina Conmigo en ze vroegen of ik mee wou. Ik besloot impulsief om mee te gaan :p. Eigenlijk was het saai maar later meer daarover. Om 12u sprak ik met Carlos en die dacht weer dat ik van familie wou veranderen. Ik vertelde hem dat ik gewoon dringend activiteiten nodig heb tot december tot mijn familie er helemaal is. Hij zou zoeken.

’s middags deed ik niet veel op het werk en ’s avonds kwam Celien voor Spaans te oefenen maar we praatten gewoon wat.

Woensdag ging ik weer mee met Camina Conmigo. Bleek dat we gewoon elke dag van Collegio naar Collegio gingen om te vragen of we geld mochten inzamelen. Dat betekende dus dat wij NIETS deden behalve Gladis onderstenen die niet zo goed loopt en haar gezelschap houden! Is wel ok maar dat is geen vrijwilligerswerk! In Chibolitos was ook al niets te doen en we maakten kistjes voor geld in te zamelen voor Camina.

Na he werk zou ik met Joyce wat kaartjes gaan kopen. We kwamen Gus (Austr) tegen en we lolden wat op de plaza en spraken wat af voor de komende week. Fabian kwam die avond nog een pintje drinken ook.

Donderdagochtend alweer niets doen bij Camina Conmigo. Ik vertelde Gladis wel over Rock voor Specials enal en dat vond ze Chévere (De max, cool, keineig, leuk, Super in Spaans)!
Die middag aten we met wat AFSers en twas gezellig maar niet lekker! In Chibo leerde ik de Peruviaanse regels van Monopoly en werkte ik aan geldkistjes. ’s Avonds weer afspraak met AFS’ers en er kwamen er ook af van Chincha. Ze waren hier op eindejaarsreis. Zwitserse, Belg en Deense.

Vrijdag gingen we geld inzamelen alweer in een Collegio. Hier was er een dagelijkse ceremonie bezig met gebeden en de vlag etc. Toen we binnengeraakten keek iedereen mij weer aan. Maar ze mochten bniet bewegen of lachen. We nmoesten zelfs naar het podium waar Gadis haar zegje deed en ik gewoon stilstond zoals een bodyguard met vele ogen op mij gericht :p. Ik ging nog Kistjes maken in Chibos en keerde terug naar Gladis met 4 nieuwe. We kochten chips en drank  voor die avond want dan zou er een feestje bij mij thuis zijn. Aah en we bezochten ook het collegio waar 3 AFSers zitten dus dat was wel grappig.

Het feestje die avond was wel tof! Fabian en Gus waren er eerst en we praten over vanalles en was echt grappig. Later kwam Gus zijn zus met vriendinnen en mijn zus ook met vriendinnen. We luisterden muziek, speelden gitaar wat ze echt leuk vonden en dronken wat. Later werd er nog twister gespeeld en een variatie op spin the bottle maar met opdrachten. Maar als je zegt dat doe ik niet geen ze je toch iets anders tot het doenbaar is. Wel grappig want op die manier is Fabian wel in de slaapkamer beland met de zus van Gus en verdwenen Gus en mijn zus voor 20 min. Ik trok vooral veel foto’s. Enkele grappige opdrachten: Een huwelijksaanzoek doen in een vreemde taal, een klunzige lapdance van 2 jonngens op hardrock muziek, … Het was eigenlijk een fout maar vooral grappig feestje. Toen alles voorbij was kregen we nog telfoon van Gus die al naar huis was dat hij op de plaza was en dat zijn broer in elkaar was geslagen en beroofd. We gingen gaan kijken om hem wat te kalmeren… Ik denk dat het vooral kwam omdat zijn zestienjarige broer en vriend heel laat zat op straat rondliepen. Maar soit…

Vandaag was rustig. We hadden Spaans en hoorden dat die de volgende ochtend niet meer kon. Normaal zouden we een uitstap doen… Nog wat gaan praten in het centrum en dat PS2 spel tevergeefs gezocht. Ik kuiste het feestje vooral wat op en schreef mijn werk voor AFS. Nu is het avond…

 Voila dat was het weer. Ik deed mijn best maar kort is het niet. Ik heb nochtans veel weggelaten. Zoals ik het hier nu lees klinkt het allemaal maar saai maar ja dat is nu wat ik hier doe. Wat betreft mijn werk wil ik verandering zien en ga ik denk ik vragen om ook nog extra ergens les te geven ofzo. Mijn familie laat mij weer vaak alleen dus ook dat mag veranderen. Ik probeer wat activiteiten te zoeken. Het voordeel is dat ik wel elk uur gelijk wanneer naar gelijk waar kan gaan. Velen hebben die vrijheid hier niet. Aah en nog een eenzaambreker: ik nam de hond van mijn broer in huis. Een tof beest dat al luistert naar mij enzo. Hij is wel van het dak gevallen en heeft zijn poot gebroken denk ik. Das waarom ik hen eigenlijk binnenhaalde.

Woensdag vertrek ik naar Lima en daarna Pichanaki dus das ook goed! Ik blijf nmijzelf elke dag motiveren en tot nu toe lukt dat! Nog 1 iets: als je post wil sturen doe dat dan naar Avenue Atahualpa 802 Cajamarca Perú! Dat is het adres van Celien en veel meer te vertrouwen dan mijn eigen adres. Dat is omdat brievenbussen hier niet bestaan. De postbode klopt maar er wonen hier veel mensen dus soms zou dat hier wel eens verloren kunnen gaan. Vandaar…

Ok ik ga het hierbij laten

Tot de volgende!
Jeroen

En dan nu zoals beloofd het korte vervolg want zoveel valt er niet meer te vertellen hoor…

Vrijdagochtend moest ik niet veel doen in Chibolito. Ik ontnagelde wat planken en deed daarna wat computerwerk. Ik ging trouwens voor het eerst met de Combi! Veel goedkoper en avontuurlijker :p. Thuis aten we en gingen we op bezoek bij Joyce maar die was niet thuis. Ik zag daar wel een lekker Peruviaans dessertje waarvan ik eens mocht proeven.

Terug in Chibolitos was er echt weer niets te doen. Er was 1 jongen die niets wou doen. Ik speelde een partijtje basket met een prof van theater. Daarna wouden de jongens (die waren toegekomen) een partijtje voetbal gaan spelen op een plein in de buurt. We gingen en we speelden 2 tegen 2! Echt vermoeiend was dat in die warmte en op die hoogte! Ik was kapot! :p

Ik kon vroeger naar huis want de jongens waren later weer weg. Ze waren alleen naar een plein om te frisbeeën, iets nieuws dat ik hen geleerd had. Ik kon even internetten. Later at ik en probeerde ik af te spreken voor de avond. Ik belde mijn zus en bleek dat mijn pa een autoongeluk had gehad. Gelukkig was het niet zo erg, alleen de auto was vanvoor een beetje meer kapot! Ze zei dat ik maar alleen moest uitgaan.

Bleek dat de Australiër al ergens aan het ronddwalen was dus ging ik naar hem. Bleek dat die al zat was van zo Breezerachtige drank. Ik was daar dus met hem en een bende zatte pubers op een pleintje. Beetje raar. Toen ik zei dat ik wegging smeekte hij mij echt om te blijven omdat hij doorhad hoe onverantword hij bezig was. Ik probeerde hem te ontnuchteren met hamburgers en dat lukte. Later zaten we vrolijk onze reis door Europa te plannen :p. Ik zette hem thuis af en tegen 23u was ik zelf thuis. Al bij al heb ik mij dus nog geamuseerd met hem.

Deze ochtend had ik Spaans met Joyce. Was een beetje saai maar toch weer goed om er mee bezig te zijn. Ik merk dat mijn Spaans al veel beter is dan dat van andere gringos toen zij hier 3 weken waren dus das wel positief…

Eigenlijk is het dus maar het saaie gewone leventje nu om het zo te zeggen. Ik zeg niet dat ik het saai vind, in tegendeel. Ik bedoel gewoon dat er niet zoveel gebeurd in de week. Morgen bijvoorbeeld wel want dan gaan we te oet naar Chumbe Mayo! Een argeologische plaats 20 km verderop! We moeten echt bijna een berg over! Zal lastig worden maar heb er wel zin in!

Ik ga het hierbij laten…

Vele groeten uit het warme Cajamarca!

Tot blogs,

Jeroen

Dag allerliefste Belgen!

Ik open dit bericht alweer met enkele weetjes:

• Winkels zijn hier open tot een uur of 8, 9 maar in de middag sluiten ze wel een paar keer (meestal willerkeurig)
• De fanta is hier anders en lekkerder! Oranje en Sinasappelsmaak! Zoek hem maar eens in de GB bij Fanta World!
• Er zijn hier 3 vervoersmiddelen: Taxi(3 sol), Mototaxi(1.5 sol) en Combi (0.7 sol). Hoe goedkoper hoe onviliger en hoe onconfortabeler. Een combi is zo een mini busje ter grote van een volkswagenhippiebusje waar evenveel mensen ingepropt worden dan in een lijnbus! Er is een portier die de bestemming roept en mensen bijna verplicht om in te stappen.
• Op een uur ben je van de ene kant van Cajamarca naar de andere (te voet).
• Ondanks dat dit het land van de patat is eten ze hier ELKE DAG rijst.
• Tis hier al 4 dagen stralend weer zonder een druppel regen! Enorm warm dus!
• In de avond is heel Cajamarca vuil en vol afval maar er zijn kerels die dat dus snachts opkuisen en smorgens is alles weer proper.
• 18 November vertrek ik op mijn reis naar Lima die vervolgd wordt door een reis naar een stad in de Jungle: Pichanaki!
• Zondag doe ik een trekkingtocht naar een ruïneplaats van de incas op het platteland! 20 km stappen is dat… Ik ga normaal samen met mijn vader maar misschien gaat er nog wel iemand mee…

En dan nu het vervolg. Maandag kuiste ik nog eens grondig omdat ik toch niets anders kon doen door mijn spijsvertering en het nodig was. sAvonds ging ik dan fotos gaan uploaden (een uur heeft dat geduurt!) en kwamen Joaquin en Tasjie nog eens binnen. Ik leerde de kleine High Five en ging slapen :p…

Dinsdag voelde ik mij al veel beter. Ik ontbeet met pa en ging naar Chibolito. In de taxi begon die kerel toch wel over het weer te praten zeker! Op mijn project lagen overal hopen hout. De jongens waren bezig met dat hout te ontnagelen. Ik deed wat pc werk en de jongens kwamen nieuwsgierig kijken. Ik toonde ze dan wat Belgische muziek en dat gaf me een enorm nostalgisch gevoel. Bleek dat al mijn werk van de vorge keer gewist was mjah… Ik ging ook nog plooiballonnen kopen voor een andere keer. Die middag ging ik te voet naar huis maar aangezien ik aan de andere kant van de stad woon was dat wel 45 min stappen. Maar zo leer ik mijn weg kennen.

Na het eten met Mayra en pa kwam Gladis mij weer halen voor geld in te zamelen in Davy College. Mijn ma is trouwens op reis naar Cuzco voor haar werk. In davy Cllege raapte ik al mijn moed samen en vroeg ik een gitaar. Ik kreeg er een en speelde luidkeels Vlaamse liedjes en andere om de aandacht te trekken. En aandacht hadden we!

In Chibolito deed ik bijna niets omdat iedereen bezig was. Fabian was er trouwens niet omdat die op reis was naar Lima. Ik stapte weer naar huis en verdwaalde bijna in het donker :p.

De volgende dag begon ik met veel verwachtingen. Ik zou gaan sporten op verplaatsing met de jongens, ik zou weer gitaar spelen en ik was er ook van overtuigd om die avond niet thuis te blijven! Bovendien zou ik vandaag weten wanneer we naar de stad Chiclayo gaan met de familie voor pa zijn werk! Daar had ik veel zin in!

De ochtend begon met het nieuws dat we pas volgende maand ofzo naar Chiclayo gaan… In Chibolito gingen we sporten in een stadium op een minivoetbal tereintje en verloren we keihad tegen de andere jongens. Bovendien was dat mijn schuld vooral omdat ik passief was dor de enorme hitte en had geen zonnecreme of pet ofzo… In Camina Cnmigo was er zelfs geen gitaar dus alweer een teleurstelling! Ik had wel afgesroken met mijn zus en Celien om iets te doen die avond…

In Chibolito was er weer niet veel te doen. Ik leerde een beetje Zapoña (soort pamfluit) spelen en ik praatte wat met de jongens. Ze leerden mij de lokale scheldwoorden kennen. Gringo is trouwens een scheldwoord voor blanke en niet gewoon voor buitenlander. Het is vooral gemeen bedoeld tegen de Amerikanen. Ah ja en een meisje die ik die middag had leren kennen door gewoon hallo te zeggen en mijn nummer vroeg vroeg me mee naar een eindejaarsbal. Raar was dat :p ik weigerde vriendelijk.

Thuis zaten Mayra en Pa te wachten op mij. Ik ging wel eerst ng vlug naar Carlos om mijn bankrekening te checken want ik dacht dat er problemen waren. Niet dus… Ik ing naar huis om te eten. Celien kwam af en later vertrokken we met drie de nacht in… We zouden gaan biljarten. Na lang zoeken vonden we een. Echt een rare biljart was dat. Het was een stal waar bijna zelfgemaakte biljarttafels instonden en je kon er enkel flessen bier kopen. Het zat vol met typische zatte marginalen die nog nooit gringos adden gezien en dus hun ogen uit hun kop staarden. Raar was dat maar we lachten het weg :P. Toen we weggingen na een spelletje realiseerde Mayra zich dat we ons in een gevaarlijke buurt bevonden. Ze zei dat we beter een beetje liepen en dat deden we tot de eerste taxi. Best wel spannend :p. Gelukkig niets gebeurd! We gingen nog naar een supermooie en gezellige bar maar realiseerden ons dat we eigenlijk niet echt iets wouden drinken voor veel geld. Ik stelde voor om bij mij thuis iets te gaan drinken. Maar eens buiten zei Mayra dat dat onozel was want zij zoonde waar we toen waren en ik veel verder. Ze vroeg of we geen zin hadden om een kampvuurtje te gaan stoken op haar dak :p. Dat deden we dus. Echt gezellig en mooi was dat! Vanop dat dak heb je een prachtog uitzicht over de nachtelijke stad en het kleine vuurtje was zo gezellig! Een leuke avond dus. Om 11 uur waren wel al thuis hoor! :p

De volgende ochtend zouden we brood maken in Cibolito.Massas brood vor een andere organisatie. Iedereen was druk bezig me voorbereiden. Oven kuisen, hout verzamelen, keuken opkuisen. Ineens kwam er een hele bus met gehandicapte kindjes en begeleiders toe! Wat een chaos ineens. Ik was vergeten dat de organisatie waarvoor het brood gemaakt werd een kijkje kwam nemen… Na de eerste nieuwsgierigheidshok zag ik dat de kindjes zich enorm verveelden. De begeleidsters deden niets of hielpen bij het brood. Aangezien ik geen brood mocht kneden met mijn festivalbandjes besloot ik om initiatief te nemen en als snel waren de kindjes aant voetballen, blokjes spelen enz. Ik zette zelfs een van de jongens van Chibolito aan om twister te leiden en een hele groep nieusgierigen omsingelden hem :p. Heel mooi was het om de confrontatie tussen puberende straatjongere en gehandicapte kindjes te zien! Ok rolde het deeg nog in bolletjes nadat da kindjes vertrokken waren en ging dan zelf eten…

In Davy College was er een gitaar! Dus meer van diezelfde abiance. Op het einde braken we het geldkistje open want hier zat het eropvoor Camina Conmigo… 688.6 sol hadden we verzameld! Iedereen was blij.

In Chibolito begonnen we met het bakken van het brood in de echte steenoven! Fantastisch was dat! Ik mocht het ook zelf proberen :p. De begeleiders van de andere organisatie waren heel blij. Aah, nog iets grappigs! Een van de jongens was de hele tijd aant flirten met die begeleidsters maar die zijn 40 fzo! Hij valt blijkbaar op oudere vrouwen! We proefden ook enorm veel soorten brood… Rico!

Savonds keek ik gewoon wat TV omdat ik enorm moe was van die dag!

Nu vandaag is het vrijdag en is er weer vanalles gebeurd maar ik heb geen tijd meer. Ik kwam gewoon kort naar internetcafe omdat ik vroeger gedaan had met werken dus ik ga het hirebij laten. Misschien vantweekend nog eens tijd…

Bedankt voor alle reacties en tot de volgende! Ik vind de verhalen van thuis fantastisch! Ook van je reisje Tante! 😀

Groeten
Besos

Jeroen

Hallo iedereen! Eerst en vooral bedankt voor al die toffe ideen! Ik ben er zelf beginnen op voortdenken en heb er vanalles uitgehaald dat wel moet lukken denk ik! Soit eerst mijn verhaal:

Eindelijk heeft mijn geduld zijn vruchten afgeworpen! Ik kwam woensdag nog maar net terug van het internetcafe en er klopte iemand op de deur… Bleek dat het mijn “pa” was metmijn nieuwe zus en ma! Eindelijk! Nog beter was dat ze vam bij het begin enorm goed meevielen! Ze vroegen direct hoe het hier was met mij, hoe België is, etc. Ik toonde fotos en vertelde ze vanalles! Mijn zus wou mij de stad laten zien enz. dus dat beloofde!

Die avond na mijn werk ging ik naar de afspreekplaats waar mijn zus ook zou zijn… We zouden naar Santa Apolonia gaan. Dat is een kleine heuvel hier in de stad waar een kerk op staat en vanwaar je een mooi panoramisch uitzicht over de stad kan zien. Ik kreeg een sms van Joyce wanneer we haar kwamen halen. Ik snapte het eerst niet maar later bleek dat mijn zus haar ook had uitgenodigd! Na wat afspreekmisverstanden konden we eindelijk gaan. De heuvel kan je bereiken via een hoop trappen waar een heleboel toeristische kraampjes zijn! Toen we bovenkwamen konden we genieten van een prachtig uitzicht op de met vele lichtjes verlichte stad. Het was wel al donker dus fotos waren niet echt mogelijk. Ik denk dat het overdag veel mooier is omdat je dan ook de bergen ziet enzo dus later zouden we nog wel eens overdag gaan! We spraken zelffs af om de volgende ochtend voor mijn werk nog te gaan! We bezochten ook nog een van de vele kerken. Er was net een mis bezig en de kerk zat half vol. De vele beelden en schilderijen waren allen versierd met echt goud! Daarna wandelde we nog even op de Plaza De Armas waar ik werd geinterviewd in het Engels door Peruvianen die een poging deden om Engels te praten :p. Later kwamen we de zus van Joyce nog tegen die verkleed snoepjes verkocht voor een goed doel. Blijkbaar is dat een haloweengewoonte van hier. Joyce ging mee met haar zus en later kwamen mijn pa, ma en Joaquin er ook bij! We wandelde samen op de plaza en dat gaf me eindelijk het warme familiegevoel die ik al die tijd al miste! Nog later gingen we nog iets eten in een Polloteria een soort fast food restaurant waar ze enkel kip serveren.

Toen ik de volgende ochtend opstond ontbeet ik met Mayra (mijn zus). Omdat Joyce afbelde voor Santa Apolonia by morning wou Mayra liever naar Baños del Inca, de warmwaterbron van een dorpje verder. De laatste keer dat ik daar geweest was zijn we enkel gaan zwemmen. Bleek dat er daar nog een park was waar je de echte warmwaterbron kon zien! Echt mooi was dat! Overal steeg damp op door het 71 graden warme water! De legende verteltdat de Inca Athualpa (laatste der Inca) hier baadde voor hij verloor tegen de Spanjaarden. Daarna bezochten we nog een ander parkje waar een vijver was die net niet overstroomde. Ook erg mooi…

Tegen een uur of 10 ging ik naar Chibolito waar ik wat op de computer werkte en al jullie ideen las en er zelf nog meer opzocht. Ik kreeg enorm veel  zin in dat project! Normaal had ik die dag ook Spaans dus belde ik Carlos. Die zei dat ik om 14u30 bij hem moest zijn maar ik moest werken! Ik belde mijn werk af en ging naar Carlos. We pikten Celine op en na een chaotische taxirit werden we afgezet bij onze nieuwe professor Spaans! We veranderde ons uurrooster naar zaterdag van 9 tot 12 en praaten gewoon wat. Toen de “les” gedaan was ging ik nog met Celine naar de Plaza en wandelde we wat. Ik moest haar helemaal thuis gaan afzetten en daarna terugkeren naar mijn project terwijl we dara vlakbij waren. Dit omdat de meeste meisjes hier niet alleen een taxi mogen nemen van hun ouders en Carlos geen tijd had.

Na het werk stapte ik wat mee met Fabian. Op de Plaza kwamen we Lucy (AFSster uit Frankrijk) tegen. Nu ken ik officieel alle AFSers uit Cajamarca! We praatten wat en namen afscheid. Ik ging naar huis en normaal zou mijn zus afkomen om samen iets te doen maar ze belde af. Ik keek dus maar alleen naar een film maar dat was niet erg want na zo een drukke dag was even alleen op mijn gemak zitten wel welkom! Na de film probeerde ik te slapen maar dat was enorm moeilijk want enkele huizen verder was er een wild feestje aan de gang! Ik kon ze zien dansen van op het balkon! En hier komt de politie niet langs om de muzek stiller te zetten! :p

Vrijdagochtend kwam mijn gezin samen met mij ontbijten. Gezellig was dat. Ze slapen voorlopig in een ander huis van mijn “pa” maar komen binnenkort allemaal hier wonen. Dan zal er hier zelfs een keuken en al zijn! Klinkt fantastisch! Die ochtend gingen ze boodschappen doen voor het verjaardagsfeestje (zat.) van Joaquin die 2 jaar wordt! Ik vertelde ze dat ik wel chocomousse wou maken voor het feestje en ze zouden ook die ingredienten meebrengen.

In Chibolito gingen we met 2 jongens en Juan Carlos (baas) naar een winkeltje waar we de ingrediënten voor Verloren Brood kochten. Die middag zouden we dat namelijk maken.

Na het middageten gingen we naar het huis van mijn Peruviaanse tante en nicht (Joyce). Het was me nog niet helemaal duidelijk waarom. Ze legden de verjaardagsmuziek op voor de volgende dag als test dacht ik. Mijn pa begon een beetje te dansen en nam mijn zus bij de hand om mee te doen. Voor dat ik het wist stond ik op keiharde verjaardagsmuziek te dansen met mijn gezin in het huis van mijn tante terwijl zij in de keuken aan het eten waren! Ze zeiden zelfs dat ik goed danste :P. Toen ik bijna moest werken stapte mijn pa mij naar huis en zette mij in een taxi! Hij ging terug naar het huis van Joyce om dat te versieren voor het verjaardagsfeestje.

In Chibolito begon de namiddag rustig met wat geschaak en gedam. Later vroegen de jongens of ze mochten boksen en ja hoor! Juan Carlos gaf ze bokshandschoenen en speelde zelf scheidsrechter! De jongens mochten op elkaar slaan, dat is volkomen normaal hier :p. Ze stopten toen er een een bloedlip had! Daarna begonnen we aan Pan Perdido of verloren brood! In het begin lukte het niet zo goed door het slappe brood maar al snel wisten de jongens hoe het werkte. Ze vonden het heel lekker! Een geslaagde activiteit dus!

Om 18u vertrok ik met wat wentelteefjes naar het huis van Joyce. Mijn pa sprong erop gelijk een varken! Zo lekker vond hij het! Ik hielp wat met versieren en blies een hele hoop balonnen op! Overal werd versierd en gekookt voor het feest van de volgende dag! Het ging er eigenlijk zwaar over! De kleine wordt 2! Die herinnert zich dat toch niet meer hoor! Na het avondeten begonnen Joyce en ik aan de chocomousse. Na wat gesukkel slaagden we er toch in!

Zaterdag begon gehaast. Ik moest Celine en Joyce ophalen voor de Spaanse les. Ik leerde niet zoveel bij maar ik denk dat elke week ermee bezig zijn toch bevorderend is! Bovendie betaald AFS alles dusja…

Joyce en ik gingen rechtstreeks naar haar huis voor de laatste voorbereidingen! Ongeloofelijk was het hoeveel werk er in dat feestje gestoken werd! Uiteindelijk was alles klaar! Mijn peruviaanse broer bracht de zot chieke taart en er was zelfs een chocomousje voorzien van een Belgisch vlagje. Joaquin kwam toe en hij vond al die versiering fantastisch! Overal moest hij eens aankomen! Het feestje ging als volgt: er kwamen alemaal schoolvriendjes van Joaquin toe met 1 ouder. Die gingen allen zitten in een groot vierkant van stoelen. Toen er veel volk was kwam er een animatieclown binnen (de zus van Joyce) met een animatieteam! Die dansten en deden truukjes etc. met de kindjes. Deed mij een beetje aan speelplein denken. Na ek animatierondje was er wel iets zoet om te eten! Heel opvallend was dat er geen drank werd geserveerd! Zelfs geen frisdrank ofzo! Bij ons is dat zowat het eerste waar we aan denken! Mijn pa kwam hier ook nog eens in Mickey Mousse pak binnen en danste wat. Daarna was er het Piñata moment! Zo een ding dat aan het plafond hangt en waar je moet op slaan! Uiteindelijk is het kapot en valt er confetti, snoep en speelgoed uit de lucht! Dan vliegen er 20 kinderen tegelijk op de grond en beginnen te vechten voor dat speelgoed :P! Erg lachwekkend was dat :D! Later was er nog een animatie waar ik ook moest in meespelen. We moesten zogezegd een film maken en wij waren de acteurs. Ik moest een domme acteur spelen die doodging telkens opnieuw. Dat zorgde voor lachwekkende situaties! Er werd nog gegeten, iedereen op de stoel met een bord op de schoot, en de chocomousse vloog erdoor! Op het einde kreeg elk kindje nog een kadoortje, een stuk taart in een doosje en een gepersonaliseerde ballon (met Feliz Cumpleaños Joaquin!) en gingen naar huis!

Die avond zouden we nog uitgaan voor Haloween! Blijkt dat er dan overal feest is. Ik vertrok samen met mijn zus en broer en Joyce. Op de Plaza was iedereen van AFS er behalve Lucy. Er was een discussie over waar we naartoe zouden gaan en uiteindelijk kozen we voor een groot feest ergens op het platteland! We namen de taxi met 10 man! (5 man in de koffer) omdat het een dure taxi was :p. De weg naar het platteland was een zandwegel dus dat was erg pijnlijk maar grappig! Na een enom lange rit die heel traag vooruitging door de vele taxis konden we te voet verder. Toen we aankwamen bleek dat we niet meer binnen konden! Allemaal voor niets :p! Iedereen vertrok terug maar ik moest mijn broer nog gaan zoeken. Dus ik stapte alleen terug met broer en zus. We stapten voorbij een bus die onmogelijk verder kon op de zandwegel en ineens hoorden we veel lawaai. De groep zat blijkbaar op die bus, dus wij opstappen! De chaufeur deed de lichten uit en zette de muziek vollenbak en vertrok! Wat een sfeer was dat! Eens terug in de stad gingen we nog naar een bar. Ik amuseerde mij enorm met de Australiër! Erg grappige kerel is dat!

De zondag stond ik een beetje ziekjes op… Ik had last van mijn spijsvertering. Later bleek ook nog dat ik hoge koorts had dus rustte ik de hele dag! Vandaag (maandag) heb ik geen koorts meer maar mijn spijsvertering is nog steeds slecht en ik voel mij ook nog niet al te best. Ik probeer eerst met een medicament van thuis. Als het morgen niet beter is gan ik naar de dokter…

behalve mijn ziekte gaat het hier dus veel beter met me! Ik ben elke dag gemotiveerder om meer te doen en te ontdekken… Sorry voor alweer de lange teksten! Ik heb nochtans veel weggelaten :p

Tot de volgende,

Jeroen

p.s. normaal kan ik vanavond wat fotos online zetten…

Waarom deze titel? Wel omdat ik mij soms echt goed en volledig aangepoast voel en op andere momenten als emotioneel wrak denk wat ik hier eigenlijk doe… Enorme ups en downs dus…

Voor ik begin aan mijn verhaal enkele verduidelijkingen op de vragen:

• De inca kola smaakt lekker, Nele! Het is enorm zoet en ik moet zien dat ik er niet te veel van drink! Er staat namelijk een fles van 3l in mijn ijskast!
• Ik voel mij niet altijd veilig omdat alles hier gewoon nieuw is en omdat iedereen je altijd waarschuwt pas op voor diefstal, pas op voor ziektes, pas op voor dit eten en dat drinken, PAS OP PAS OP! Maar ik voel mij al iets veiliger hoor Mieke!
• Michel is mijn 2e naam he! Vandaar mama! Ze kunnen Jeroen miet uitspreken en vanaf dat iemand ontdekt had dat mijn 2e naam veel makkelijker uitspreekbaar was dan ja zijn ze dat beginnen gebruiken.
• De vissen mogen niet TE veel eten krijgen en ze heten trouwens Kamiel, Theofiel en Odilon! Maar ze kunnen perfect 2namen hebben!

En dan nu het vervolg:

Ik weet niet of ik het al gezegd heb maar ik heb nu ook een frigo! Eindelijk kan ik wat meet bedeerfbare dingen kopen om te eten. Hoe gaat het eten hier eigenlijk? Wel, smorgens sta ik op en liggen er broodjes klaar en eet ik die met confituur want chocola en confituur is op altijd alleen. Ik drink water of thee. Smiddags kom ik thuis en ga ik eten met mijn “pa”. Ofwel beneden bij een mevrouw die kookt of wel in een heel goedkoop eethuisje. De gerechten zijn altijd met veel rijst en nog patatten ofzo en een stukje vlees of vis. Savonds eet ik meestal alleen of soms met de “pa”. Meestal hetzelfde dan smorgens met eventueel wat vlees als ik dat heb…

Waar zat ik met het verhaal… Er werd dus gezord voor het waterlekprobleem, de freigo en zelfs wat Spaanse lectuur om mijn dode momenten te vullen met wat leerrijk Spaans. Ik had ge zegd tegen Tasjie (pa) dat er die avond een film was op TV en een half uur voordat die begon kwam hij om mee te kijken. Dat gaf mij voor de eerste keer een redelijk gezellig gevoel. Om 8u kwam Carlos en die wou dus wat gaan wandelen om te praten over mijn situatie omdat ik hem dat vroeg… We gingen dus wandelen en ik vertelde hem over mijn gebrek aan gezinswarmte en de soms rare situaties omtrend geld. Dat ik bijvoorbeeld voor 200sol internet kon krijgen op kamer, dat ik mijn was moiest betalen en dat hij soms geld wou lenen. Carlos verduidelijkte wat normaal was en wat niet maar hij begrreep mij niet zo goed. Hij wou zelf gaan praten met Tasjie maar ik wacht liever nog wat af… Want ik weet gewoon dat die het wel goed bedoeld hoor! Hij geeft mij echt veel enzo… Ik heb gewoon geen echt geziin… Dus daarvor wacht ik nog tot deze week want dan zou mijn zus en mama toekomen… Die zaten in een andere stad…

Na het gesprek gingen we naar het huis van Carlos voor het verjaardagsfeestje van Celine.We gingen eerst naar een bar en ik leerde een Zwitserse AFSster kennen… Alleen nog de Franse en ik ken ze allemaal denk ik :P. We dronken wat en gingen daarna naar de Discotheek. Dat zag er redelijk Westers uit met een balkon zoals in de vooruit waar je kan zitten. Er brult ook de hele tijd iemand door de micro zoals op een kermis! We dronken wat bier, dansten wat en dan om 12uur was het van Gelukkige verjaardag! Tegen kwarty voor 1 als de meisjes bijna naar huis moesten gebeurde er wel nog iets raars… Ze gingen even naar toilet en ik en Carlos waren alleen. Er deed een Peruvaanse tekens waar ik niet op inging maar Carlos natuurlkijk wel. Hij riep me maar eens daar trok die Peruviaanse mij mee om te dansen… Gelukkig moest ik daar maar een minuut of 2 met mijn vingers staan draaien toen Celine kwam om te zeggen dat we naar huis waren. Blijkbaar had diezelfde ook al bij den Duitser geprobeerd! Ik vond het niet tof maar achteraf gezien is het wel grappig…

Zondagochtend ging ik dan weer naar de supermarkt om mijn frigo te vullen. De kleinzoon was ook mee. Ik kocht vanalles zoals vlees en een wc borstel! Ik kocht ook kleurstiftjes voor de kleine. Hij tekende op ALLES :P. Verder kocht ik nog gitaarsnaren en nieuwe schoenen. De kleine smeet ook nog de tv op de kglazen tafel waarna wij dus een uur glas moesten kuisen! De Tv is niet kapot! Het ergste vond ik dat de “opa” helemaal niets van boosheid ofzo toonde toen dat gebeurde. De kleine besefte niet dat hij iets fout had gedaan. En bijgevolg prutste die na het voorval alweer aan het roltafgeltje met de tv. Ik moest mij wel een beetje inhouden. Dat is niet echt de juiste opvoeding maar ja…

Verder heb ik mij zondag nog beziggehouden met opgedroogde schimmelplekken weg te verven en heeft Tasjie kabel geinstalleerd voor de TV. Savonds keek ik mijn eerste Engelse filmpje met Spaanse ondertitels enn dronk ik een Cuzqueña pintje! Gezellig maar alleen alweer…

De volgende dag moest ik gaan werken in Chibolito. Bleek dat er smorgens niet veel jongeren zijn dus dan moet ik niet altijd komen. Ik hioelp wat met timmeren van houten speelgoed om daarna te verkopen. Ik mocht eigenlijk alleen maar schuren omdat ik had gezegd dat ik niets van houtbewerking afwist. In de middag ging ik weer op diezelfde plaats geld ophalen voor Camina Conmigo… Alleen hadden we nuy meer succes omdat school net gedaan was en er veel ouders waren. In Chibolito haalden we die middag wat instrumenten boven. Al snel bleek er een grote kloof van muziekverschil te zijn. Wij speelden wat westerse muzioek en zij wat Peruviaanse! Echt goed was dat! Misschien kunnen we dat later in een workshop gioeten ofzo… Ik kreeg ook zin om de Peruviaanse instrumenten te leren bespelen. We speelden nog een partijtje minivoetsbal en dan hadden we vergadering met de mensen die dar werken. Daaruit bleek dat ze eigenlijk niet zoveel verwachten van ons… Gewoon dat we iop originele en nieuwe manieren de jongens bezig houden. Ik kreeg al enkele ideën om te doen maar ik heb er eigenlijk nog veel meer nodig. Vandaar deze oproep:

AAN ALLEN DIE IDEEN HEBBEN OM TE DOEN MET EEN BENDE PERUVIAANSE JONGEREN: ALLES IS WELKOM! VAN KLEINE SPELLETJES TOT PROJECTEN VAN EEN MAAND! LAAT AUB ZOVEEL MOGELIJK IDEEN HOREN! DAN KAN IK DIE PROBEREN VERWERKEN OF DOEN DIE MIJ OP ANDERE IDEEN KOMEN! DANK

Om de geest al wat te prikkelen had ik al het idee om Belgisch te koken, om een muziekgroepje te beginnen, balonplooien te leren, enzovoorts. Alles is dus werkelijk welkom! Vooral speelpleinmensen laat van je horen en help mij met mijn project :P!

Dinsdag (gisteren) was tasjie niet thuiis en was ik nog eenzamer. In Chibolitos timmerde ik nog wat (deze keer met de machines enal) :D. Camina Conmigo was alweer hetzelfde. Nieuw was dat ik mij dar veel meer op mijn gemak voel. Ik maakte al enkele stomnme mop`jes etc. Is een toffe madam die dat leidt. Ik kan daar zo wat meer mezelf zijn… In Chibolito regende het alweer dus speelden we gezelschapsspelletjes. Ik leerde een nieuw zeer verarrend kaartspel kennen…

Savonds ging ik gaan fitnissen met Fabian… Bleek dat dat 160 sol per maand kost maar we verdenken de fitniss van oplichting omdat we gringos zijn! We mochten wel eens gratis proberen dusja dat was goed om wat beweging te hebben!

Deze ochtend moest ik niet werken bij Chibolito en mocht ik bij Camigo Conmigo gaan. Ik bleef echter thuis omdat ik nog wat wou slapen omdat ik met een snotvalling zit dusja. maar vanmiddag ga ik weer aan de slag!

Nog even een woordje uitleg bij de titel… Als ik bezig ben is het hier wel ok maar ik ben nog enorm veel alleen en voel mij ook eenzaam. Daarom is elk contact met thuis zo een motivator! Alle berichten, reacties, telefoontjes etc. doen echt deugd en geven mij altijd opnieuw moed en motivatie om door te gaan! Daarom klinken jullie verhalen over thuis voor mij net zo avontuurlijk als mijn verhalen van hier! Dat is gewoon omdat ik thuis nog steeds hard mis. Vandaar dat alles hier mij ook aan thuis doet denken. Ik weet dat het niet zo goed is om mij altijd daaraan op te trekken omdat ik altijd weer in een gat val als de communicatie even wegvalt. Maar hier heb ik voorlopig niets anders! Dat is een beetje de reden van mijn gemengde gevoelens. Voorlopig is het hier dus een beetje aftasten enzo maar ja waarschijnlijk komt dat wel goed… Ik blijf ervoor gaan!

Bedankt nog eens voor al die reacties dus!

Tot de volgende,
Jeroen

Ik ben hier vandaag een week dus… Voor de moment gaat het iets minder met mij maar das weer tijdelijk denk ik. Ik ben ook moe enzo. Dus hier mijn verhaal… Eerst nog enkele toffe weetjes om in te leiden:

Het is hier klaar vanaf 6u en donker vanaf 18u30
Overal lopen straathonden die niemand kwaad doen maar wel met elkaar poepen!
De markkten zijn hier pure chaos! Alles door elkaar, incluus de grote stukken vlees waar nog op gekapt wordt in niet zo hygiënische omstandigheden
Overal wordt INCA KOLA gedronken (veel meer ! Soms zit dat zelfs standaard in de prijs op restaurant.
De vuilkar komt hier soms, onverwacht, met een bel en dan loopt iedereen vlug naar beneden met het afval.
Elke avond is er vuurwek en ik snap nog steeds niet waarom.
Je kan hier alles verkopen op straat enzo zonder enige vergunning etc.
Tijdens 1 Simpsonaflevering zijn er 4 reclames!
Er wast hier iemand mijn was voor enkele sol en beneden kookt er iemand voor enkele sol.
Mensen komen hier beter op tijd dan ik had gedacht. Er heerst eerder de mañana mentaliteit.
Ik wordt ook wel “Gringo” of “Michel” genoemd.
In het Spaans is het Yerún!
Na de begroeting vraagt men altijd hoe het is maar daar hoef je geen antwoord op te geven. Dat is gewoon beleefdheid.
Peruvianen zijn echt klein! Ik merk dat omdat velen niet grter zijn dan mij dusja…

Nu mijn verhaal:
Na de laatste keer internetten heb ik heel mijn kotje gekuisd! Echt grondig, met de vot op de vloer met de hand, want aftrekkers kennen ze hier niet. Ik ben niet klaargeraakt na een uur en dan moest ik gaan werken!Ik leerde mijn “pa” wel om zijn voeten te vegen!

Ik ging dus gaan werken… Voor het eerst alleen met de taxi! Ik was toch wel op een of andere manier een beetje trots want op straat voel ik mij nog steeds niet veilig. Danging ik dus met Fabian naar het werk. Blijkbaar was het gezelschapsspelletjestijd! Sommigen speelden monopoly maar dat was het enige dat ze kenden. Ze hadden er nog meer en wij kregen dus als opdracht om die gezelschapsspellen uit te leggen aan die jongeren! Makkelijk was dat niet. We begonnen met Cluedo maar zowel ik als Fabian waren de spelregels vergeten. We stopten en probeerden “El Padrino” of “Maffiosi”, een spel dat we allebei niet kenden maar die wel een handleiding had. In het Spaans weliswaar! We lieten de jongeren het zelf proberen maar ze snapten het helemaal niet dus gingen wij aan de slag met vertalen en uitleggen. Na ongeveer een uur waren we een vaqriant van het officiele spel aan het spelen omdat ze toch alsmaar valsspeelden. Maar dat maakte het wel tof! Er heerste echt een leuke sfeer! Het bleek dus de bedoeling dat wij hen de hele tijd bezighielden met nieuwe dingen. Ik denk dat dat vooral de eerste week is om kennis te maken… Na de gezelschapsspelletjes speelden we een partijtje basket. De 2 “gringos” tegen 4 Peruvianen en raadt het of niet maar we zijn gewonnen! 😀 Na het werk ging ik nog even langs bij Fabian thuis (Allez in het hotel van zijn ouders want die runnen dat). Het leken mij heel aangename mensen… Toen ik thuis kwam heb ik de rest gekuisd en ben ik gaan slapen… Normaal zou arlos nog komen maar ik heb hem niet meer gezien… Er was trouwens ook een gitaar! Een supervuil en slecht ding die een snaar ontbreekt. Toch slaagde ik erin ze ietwat te stemmen en speelde ik enkele liedjes die me erg aan thuis deden denken…

De volgende ochtend nam ik weer een ijskoude douche maar na even geduld bleek er warm water te zijn. joepie! Ik nam zelf initiatief en probeerde Fabian te bereiken om samen met hem te gaan werken naar zijn project! Camina Conmigo bleek een project te zijn die vooral gehandicapte mensen op het platteland helpt met vanalles. Ik kreeg wat fotos te zien en deed wat administratief werk. Nadien gingen we een lekkere grote ijskreem eten! Die middag op Chibolitos was weer pure fun! Fabian speelde weer El Padrino en ik probeerde een paar jongeren te leren jongleren en andere circusstuff. Later startte ik een heel tof jongleerballengevecht die erg bandscheppend verliep. We voetbalden nog even en toen gingen we naar huis. Ik wou het even spannend aanpakken en nam de MOTOTAXI naar huis! Dat was echt spannend, gevaarlijk maar leuk! Het was net spits en de kleine mototaxis wringen zich overal tussen! precies een race ofzo!

Terug thuis leerde ik eindelijk meer over de samenstelling van mijn gastgezin. Mijn gastbroer zat namelijk in mijn kotje met zijn vriendin. Ze waren redelijk stil en deden niet hun best om tof te zijn! Hij bleek bovendien de papa te zijn van de kleine Joaquim! Hij had dus de kleine en zijn vriendin achtergelaten. Nu had hij zijn nieuwe vriendin van 16 jaar bij! Hijzelf was 23 en ze hadden ook een nieuwe puppy die naast mijn bed heeft gescheten! Toen ze weg waren sprak ik af met Fabian! We zouden niet naar de benifietavond gaan maar gewoon naar een bar. Ik ontmoette de gastbroer van een Australische AFSer (die zelf op reis was naar Equador) en we gingen naar de bar. Daar was nog niemand maar na onze eerste Pisco Sour zat het daar al stampvol! Ah nog een leuk weetje: in Peru drink je niet elk iets. Je koopt een fles of kan van iets en deelt dat dan met de hele groep, meestal met 1 glas. Inschenken, opdrinken en doorgeven dus! Het was wel gezellig en even later kwam de vriendin van die Peruviaanse broer af met 3 andere vriendinnen. Dat zorgde voor een nieuwe kijk op de zaken. Fabian bleek heel geinteresseerd! Tegen een uur of 12 begon er een coverbandje te spelen en die muziek deed mij enorm aam thuis denken. Jij zou het ook goed gevonden hebben, papa! Tegen 1u gingen we naar huis.

De volgende ochtend (vandaag) moest ik opstaan want ik had gezegd dat ik ging helpen voor een geldinzamelactie voor Camina Conmgo. Dat ging door op een College van het middebaar. Ongeloofelijk geordend en mooi en veiklig was het daar :O. Niet zoals bij ons! Er staan daar mooie bloemenperkjes gestructureerd opgesteld enzo en je kan de bergen daar zo goed zien! Er zijn daar veel sportvelden en de zaterdag gaan de competities daar blijkbaar door. Er was voetbal, basket en ping pong. Vooral dat laatste deed mij enorm aan thuis denken :P. Het was daar eigenlijk saai want niemand kwam af en het was bovendien bloedheet! Ik ga mijn zonnecreme bij mij moeten houden want ben alweer verbrand! Maandag is er weer zoites en ik ga proberen om dan zo wat mensen te lokken met een gitaar ofzo :P. Het proberen waard!

Nog dit: daarne heb ik een frigo binnengekregen! Joepie!En ze zijn bezig met een deur te lassen in mijn kamer. Alles gekuisd voor niets! Die deur dient voor mijn waardevolle zaken achter te steken en om wat prive te hebben in het slaapkamertje zelf.

Ik heb hier dus meer en meer bezigheden maar ik mis nog steeds de warmte van een lief gezin. Vanavond praat ik er over met een AFS vrijwilliger. Hopelijk lukt dat een beetje in het spaans!

Ik ga het hierbij laten voorlopig! Genoeg lectuur :P! Fotos lukt nog niet want ik verdenk de pc ervan om virussen te hebben en het lukt niet goed. Moest dit eerst in kladblok typen voor ik het kon posten! Soit tot de volgende en hopelijk is alles daar een beetje ok? Nog eens bedankt voor de reacties!

Jeroen

p.s. Ik vergeet veel te vertellen dus als je vragen hebt ofzo stel die gerust op de blog en dan probeer ik erop te antwoorden.

Elke dag beter wil dat dus zeggen! Want zo is het hier… Elke dag wordt mijn omgeving een meer aangename plaats om in te leven. En elke dag leer ik meer kennen. Zowel personen als dingen. Even mijn verhaal verder zetten:

Ik zou dinsdagavond dus naar de Spaanse les gaan. Alweer was het niet nodig om verwachtingen te hebben want de professor kwam niet opdagen. Alweer niet blijkbaar. De Belgen die hier al 2 maand zitten wachten al zo lang op hun eerste les. Vanaond (donderdag) gaan we naar een nieuwe professor. Een betere naar het schijnt. Ik knutselde die dag wat met Tasjie (gastvader) aan een nieuw kastje (elke dag iets nieuw :p) toen Carlos afkwam. (Dat timmeren deed me trouwens enorm aan pepe denken!) Hij wou met mij praten over mijn situatie. Hij was heel bezorgd en vroeg steeds of alles goed was en wat ik nog meer wou! Ik voelde dus dat hij met Joyce gepraat had (waar ik mijn frustraties int Nederlands had gedumpt). Maar ik vond het wel enorm positief dat hij daar zo snel op reageert. Dat bewijst och enige ondersteuning vanuit AFS. Daarna hebben we ook samen met mijn “vader” gepraat en kon ik kwijt wat ik vond en dacht. Veel heb ik er niet mee bereikt want alles wat ik wou ging hij sowiso nog voor zorgen. Het gaat gewoon allemaal wat trager en hij vergeet veel. Ik had wel ook door dat hij het allemaal goed bedoelt. Het zit eigenlijk zo: AFS vond geen gastgezin voor mij en heeft hem op het laatste moment ontdekt. Hij was echter helemaal niet voorbereid op mijn aanwezigheid en het lijkt erop dat hij nu stapje voor stapje alles in orde brengt, met dat verschil dat ik er al ben! Het komt waarschijnlijk dus wel goed. Op vlak van materiaal en accomodatie kan ik ermee leven hoor! Alleen de warmte van een echt gezin mis ik maar dat zal ook verbeteren als ik meer mensen ken of als er leden van zijn gezin terugkeren naar Cajamarca. Want zijn familie werkt of studeert in andere steden. Die komen normaal deze week nog langs.

Soit die avond ging ik dus toch mee met Carlos om met de Belgen wat te gaan praten en om Celine te leren kennen (2e belg). We gingen eerst dus naar Celine die blijkbaar massas dicht woont. Zij gaat naar het middelbaar. Toen we daar waren brak er een hele discussie uit. Blijkbaar zou ze naar Ecuador reizen maar dat mocht niet van AFS etc… Uiteindelijk zijn we gaan wandelen en konden we ervaringen utwisselen. Ik hoorde ook dqt Celine zaterdag 18 wordt en dan gaan we gaan feesten. Na de korte wandeling wou Carlos nog dat ik mijn oorspronkelijke gastgezin zou ontmoeten ( Waarschijnlijk als backup ofzo). We gingen dus alweer gaan wandelen met een vriendelijke kerel (Jose) die samenwoont met zijn broers. Daarna ging ik naar huis. Toen ik mijn pijamabroek nam viel daar een supervuile kever uit!

De volgende ochtend (woensdag) werd ik alweer om 6u00 wakker door het icht en door timmerlawaai! Super dunne muren! Ik toonde de kever aan Tasjie maar hij vond het grappig. Blijkbaar is dat een symbool hier. Als je die kever vindt zul je snel post krijgen. Zijn kleinzoon vond het bewegende beestje ook heel leuk! Ik ging er dus maar wat lichter over. Aah en die ochtend douchte ik ook voor de eerste keer in mijn nieuwe door elektriciteit verwarmde douche. De elektriciteitskabels en het water zagen er gevaarlijk uit maar ja dat is hier overal zo! Ijs koud was dat!

Wat deed ik verder die dag? Ik doe hier zoveel en schrijf ook veel maar toch is dat nog geen fractie van wat hier echt gebeurd. Na het ontbijt zijn we alweer Joaquim (kleinzoon) gaan afzetten op school. We zouden naar de supermarkt gaan maar die was nog niet open dus gingen we een familielid bezoeken. Daar verbleef ook een Duitser (Valentijn ofzo) die blijkbaar af en toe ook op mijn project werkt.

We gingen uiteindelijk niet naar de supermarkt en terug thuis wist ik niet wat doen. Ik wou mijn was doen maar blijkbaar woont er iemand hier op het dak die dat dioet voor enkele sol. Ik wou kuisen maar had geen kuisgerief. Ik belde dus naar Joyce omdat ik wist dat zij door omstandigheden ook veel dode momenten had. Bleek dat zij naar de markt ging met haar zussen dus ging ik mee. Ik kocht kuisgerief en kwam voor de 2e keer op een traditionele markt. Grappig maar ook een beetje vuil. De gigantische stukken vlees hangen daar gewoon rot te wrden terwijl ze er stukken afkappen etc.

Ik zag trouwens mijn eerste Alpacas!!! (soort lama hier in Peru)

In de ñiddag ging ik met Fabian (D) en Carlos naar mijn project. CHIBOLITOS. Korte uitleg over het project: Het heeft open deuren, dus de kinderen en de jongeren kunnen er gewoon binnen en buiten lopen voor activiteiten etc. Er verblijven een aantal jongens ook permanent (eten en slapen) maar ook die zijn overdag vrij. Ze kunnen er eigenlijk zo een beetje doen wat ze willen. Niets is echt verplicht. Ze moeten alleen goed gedrag kunnen behouden. Er zijn verschillende dingen te doen. Ze kunnen elk moment terecht in het timmeratelier. Ze kunnen brood bakken. Ze koken ook voor zchzelf en er zijn allerlei workshops zoals bijvoorbeeld dans en theater. Na een gesprek met een van de medewerkers konden wij deze twee activiteiten bijwonen. Zo leerden we de jongeren wat kennen. Ze kunnen zelf ook initiatief nemen. De dansles werd bevoorbeeld gegeven door een van de jongeren zelf. De jongeren zijn tot 18 jaar. We werden redelijk goed ontvangen door de jongeren. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat we ongeveer dezelfde leeftijd hebben EN omdat buitenlanders interessanrt zijn voor straatkinderen. De jongeren werken op straat of studeren of doen het allebei en ook hierbeij biedt het project ondersteuning.

De weekplanning:
Donderdag werk ik in de middag en zou ik Spaans hebben in de avond en eventueel nog AFSers ontmoeten
Vrijdag zou ik in de ochtend het wek van Fabian bezoeken en in de middag Chibolitos. Savonds zo ik een of andere theatervoorstelling bezoeken van de theaterleerkracht van Chibolitos. Zaterdag feestje.

Het weer:
Het is hier elke dag mpooi en warm weer met veel zon(ik ben zelfs al verbrand) Maar savonds regent het altijd! Deze avond was het zelfs zo erg dat het binnenregende maar mijn gastvader loste dat weer fantastisch op door een potje aan het plafond te plakken! Nu is hij het probleem grondiger aan het aanpakken :P. Ik lahte er eigenlijk mee. We zijn daarnet hout gaan kopen in de slppenwijken van Cajamarca(oñdat tasjie in slaap was gevallen n de Combi en we dus te ver zaten). We vervoerden het hout (3m lange planken) met een motortaxi! Als je dat voertuig ziet denk je: onmogelijk! maar ja we deden het toch maar :P.

Amai amai er gebeurt hier dus eigenlijk veel p korte tijd. Ik begin de blunders en rare toestanden eerder te aanvaarden dan erg te vinden wat wel positief is. Ik voel me ook al stukken beter als voorheen hoewel ik iedereen heel erg mis!

Vooral Susan waar ik vandaag 16 maand mee samen ben! 3 hoeraatjes!

Ik ga er eens mee stoppen want zit hier al 50 min! Ik probeer de volgende keer wat fotos te posten. In dit internetcafe is dat echter niet mogelijk! Ah nog een weetje: ik heb ook al TV op mijn kamer!

Tot de volgende en zoveel bedankt voor al die fantastische reacties!!!

Eerst en vooral: bedankt voor al deze positieve reacties! Jullie kunnen zich niet voorstellen hoe goed dat doet! Bedankt dus… Nu het vervolg…

Ik kwam die zondagavond dus toe bij bijn nieuwe gastvader. Bleek dus dat ik leefde in een soort studentenkot naast zijn appartementje. Ik voelde mij helemaal niet welkom op die manier. Ik miste alles van een warm Peruviaans gastgezin. Achteraf bekeken is het wel grappig hoeveel verwachtingen ik eigenlijk had. Ik verwachte een warm gezin die samen eet enzo maar daar was hier geen sprake van. Mijn kotje was een zitkamer met een zetel, een klein kamertje waar net een te klein bed in past en een badkamer met een wc die lekt, een gat in de muur (douche moest nog komen) en klein vuil lavabootje, een ontbrekende ruit die de regen binnenliet, …. Eens Carlos weg was voelde ik mij enorm slecht. Ik voelde mij aan mijn lot overgelaten, heel alleen, compleet verward omdat ik de taal niet begrijp en omdat alles wat werd gezegd (verwachtingen) geheel anders uitdraaide, eenzaam,  en zo veel meer. Door dat alles besefte ik hoe goed ik het thuis wel heb, mijn ouders, mijn familie, mijn vrienden, Susan… Ik kreeg ineens enorm veel heimwee en ja, ik lag gebroken op mijn bed met tranen in de ogen. Ik wist niet meer wat doen. Het was laat, communicatie was dus onmogelijk. Ik ben dan maar gaan slapen om 18u ofzo… Ik dacht: “ik wacht af en zie wel…”

De volgende ochtend probeerde ik te beginnen met een nieuwe lei. Ik ontdekte snel dat het appartementje van mijn gatvader er veel erger aantoe wa dan het mijne. Veel vuiler, enkel een bed en wat brol. Hij moest dus “mijn” badkamer gebruiken. Ik voelde mij al iets meer welkom. Hij had nergens een frigo of plaats waar hij eten bewaarde dus gingen we samen maar een ontbijt gaan kopen. Hij vroeg mij wat wil je, maar ik wiat niet wat zeggen want hij leek zo arm. Ik nam dus aan wat hij voorstelde. Wat brood (wat hier meer op sandwich pistolees lijkt), geconcentreerde melk uit blik dat je blijkbaar met warm water moet mengen, en boter. We aten aan de salontafel in mijn zetel en dat gaf mij een beetje een festivalgevoel. Festivalgangers zullen me begrijpen… Ik haalde al snel chocolade boven om op het droge brood te doen…

Na het ontbijt vertrokken we voor (wat ik toen niet wist) een hele voormiddag. We zetten Joaquim (kleinzoon) af op school wat net naast mijn project bleek te zijn. Daarna gingen we vanalles kopen en halen in al zijn huizen. Hij bezit blijkbaar vele woningen die hij verhuurt. Het zou best mogelijk zijn dat hij helemaal zo arm niet is. Ik leerde vandaag dat vele rijke Peruanen zich helemaal niet verzorgen en hun woning ook niet. Mss is dit wel zo bij hem. Tijdens de laatste stop moiest ik superlang wachten op hem maar ik kon gelukkig bellen want hij stond naast een telefoon geparkeerd. Na al mijn enkelgeld wachtte ik dus nog even… We gingen naar huis om wasgerief te halen want we gingen douchen en zwemmen in Los Baños del Inca, een warmwaterbron wat verder. Daar kon ik dus even zwemmen en douchen. Ik merkte wel dat 1 baantje (in het ronde warme zwembad) mij enorm moe maakte! Waarschijnlijk de hoogte…

Ik voelde me toen al iets beter. Alles deed me nog steeds aan huis denken maar ik dacht wel: komaan, herpak u! Smiddags ben ik dan naar het internet cafe geweest en daar las ik dan al die reacties die mij zoveel beter deden voelen. De mailtjes waren ook erg hart onder de riemerig!

Tot daar mijn lange verhaal… Nu vertel ik over gisterenavond en vandaag… Sorry voor de lengte van mijn tekst :p

Die avond zat ik rustig wat Spaans te leren toen mijn gatvader gewoon iets kwam vragen. We geraakten aan de praat en het was wel ok.. Ik voelde mij iets beter. Later gebeurde er wel iets raars. Ineens zei hij je hebt bezoek, en hij ging weg… Het bleek een meisje te zijn van 15 die niet veel zei. In gebrekkig Spaans probeerde ik een gesprek te startten maar ja. Het was raar, ik zei dat ik wou slapen en ze ging weg. Volgens mij is het een Brichero! Mensen die geinteresseerd zijn in buitenlanders voor hun geld of voor een visum. Maakt niet uit, ik zie het als iemand waar ik ook eens tegen kan praten. Ze moet niks proberen want ik heb mijn Susan! En dat heb ik trouwens al herhaaldelijk gezegd! Ik heb het der eigenlijk moeten instampen bij mijn gastvader. Hij zei zelfs en bepaald moment dat als ik wou, hij mij wel naar de hoeren wou brengen. No problemo zei hij! En ik maar der in stampen dat ik een vriendin heb die ik niet ga bedriegen maar uiteindelijk snapte hij het. Ik ging dan slapen met een al iets beter gevoel. Ik kon ook iets kalmer terugkijken op de redenen waarom ik mij niet goed voelde en dat deed me beter voelen.

Deze ochtend draaiden mijn gedachten op volle toeren. Maar ik was alweer wat gemotiveerder en wou graag mijn huisje inrichten en dingen veranderen en alles kuisen enzo. En heb alles wat geordend vandaag. Heb zelfs een kast gekregen voor mijn kleren. We zijn die ook gaan halen in een van zijn huizen en dan per bakfiets vervoert! Echt grappig! We zijn dan gaan eten en dan op bezoek geweest bij die kerel zijn zus waar Joyce verblijft. (Ik had die trouwens overdag nog gezien met Carlos toen die mij uitlegde dat we  die avond (vanavond) samen met een andere Belgische, Spaanse les hebben. Daar waren we dan en ik kon met Joyce even ervaringen uitwisselen. Ze zit een klein beetje in dezelfde situatie. Alleen heft zij wel een warme familie. Aah nog positief is dat ik misschien ook nog familie krijg want blijkbaar zijn die gewoon ergens anders maar die komen vrijdag ofzo allemaal thuis. Ik zie wel…

Ik merk langs om meer dat die gastvader et wel goed voorheeft mett mij.Ik kwam daar gewoon toe op een halvve bouwwerf maar elke dag wordt het hier beter. Vandaag heeft hij zelfs een douche met door elektriciteit verwarmd water in de douchekop. Morgen even proberen… Hij zegt zelfs dat als zijn computer gemaakt is, ik die krijg met internetverbinding etc. Dat zou pas fantastisach zijn! Het gaat langs om beter om me aan te passen dus… Morgen probeer ik naar de supermarkt te gaan om kuisgerief. Want dat heeft hij niet. En als hij bij mij eet maakt hij alles telkens vuil en dan moet ik hopeloos proberen kuisen :D. grappig eigenlijk.

Dat was het zowat… Vanavond dus Spaanse les om 7u. We gaan om 6u al naar Joyce, kwestie van een bezigheid te hebben. Ahja en morgen om 15u begin ik met mijn werk op muijn project.. Spannend…

Tot Blogs!

Dag iedereen! Eerst en vooral, bedankt voor de vele reacties! Dat geeft me zo een goed gevoel! Ik moest hier even mijzelf settlen enzo en heb veel moeten reizen enzo vandaar het late nieuws. Mijn verhaaal, de verkorte versie (nog steeds lang):

Afscheid en de vlucht: Het afscheid was enorm zwaar! Er vloeiden vele traantjes. Eens vertrokken had ik er wel veel zin in! De vlucht zelf duurde enorm lang en was enorm saai. Vanalles gezocht om ons bezig te houden. De landing was vrij teleurstellend! We zagen wat heuvels en dan verdwenen we in de wolken en de SMOG. Uit de SMOG waren we praktisch al geland! Lima liet dus geen goeie eerste indruk na… Op de luchthaven verliep alles goed en buiten stond Juan Avalos ons op te wachten (AFS peet). We gingen naar de bus waar een Zwitsers meisje (Muriel) ons zat op te wachten en we kregen vervolgens te horen dat er snachts nog een hollander (Stefan) zou landen. We waren dus met 9. 7 Belgen maarliefst (Ikzelf, Jonas, Annelies, Marieke, Igor, Vincent en Ellen). Elke provincie was vertegenwoordigd en de sfeer zat wel goed. We reden met de bus naar een klooster waar we helemaal opgesloten 2 dagen zouden blijven. We zouden de vrijdagochtend al vertrekken met bussen (allemaal appart terwijl we zelfde richting hadden). Dat is omdat het rechtstreekse bussen zijn. We zijn vroeg gaan slapen en werden weer vroeg wakker door het licht.

De volgende dag (do 14 okt) kregen we orientatie! Grappig was dat we aten om 8u en dan pauze kregen tot 11u. In het midden van de orientatie kregen we weer pauze met eten. We leerden al snel dat de Peruvianen enorm veel eten. We kregen een beetje handige informatie. Ma het eten hadden we nog een pauze en dan kwam er een andere vrouw van AFS spreken. Dat was enorm saai en die informatie wisten we al of was compleet oninteressant! s avonds speelden we verkrachtertje 😀 Qqngezien we met meer jongens waren zorgde dat voor enkel grappige misverstanden en worstelpartijen. Daarna waren we zo moe en gingen we slapen… (Ik vernam ook nog dat er in Cajamarca nog studenten zaten en dat we in november samen met AFS naar de jungle gaan!).

De volgende ochtend moesten we al vroeg met de bus naar de ambassade. We namen afscheid van Stefan die met het vliegtuig ging. Eerst allen wat formulieren invullen in de Belgische Ambassade en dan wachten voor de Zwitserse… Op de bus kregen we de straten van Lima te zien! PURE CHAOS! Enorm brede straten zonder rijvakken en geen verkeersregels. Iedereen rijdt door elkaar en toetert. Voorangsregel: De snelste en luidst toeterende! Ma de ambassade gingen we naar een jeugdherberg om te wachten op onze bus. We namen alvats afscheid van Marieke, Annelies en Ellen. In de jeugdherberg waren veel ontspanningsmogelijkheden en internet! maar we hadden nog geen soles! Toch even kunnen zeggen tegen ma en pa dat ik vertrek met bus. Dus na afscheid te nemen vertrok ik met Nancy van AFS naar de busstop. De bus was echt grote luxe en ik probeerde, omdanks de filñs, snel te slapen omdat ik wist dat als het klaar zou zijn er een prachtig uitzicht zou wachten op mij!

En ja hoor, het licht wekte mij en ik kon nog even genieten van een prachtig uitzicht! Aangekomen in Cajamarca stond Carlos van AFS mij op te wachten. In zijn huis ontmoette ik de meid en zijn papa enz. Ik ging op stap met zijn zus en leerde vanalles kennen. Ik kon zelfs een eerste keer bellen naar huis. Ik ontmoette ook haar moeder (die in een Nestlé fabriek werkt en samen stapten we huiswaarts. Ik zou ook direct overnachten in dat huis. Na het eten was het siesta, die zeer welkom was. Later speelde ik wat volleybal met het kleine dochtertje van de meid en ging ik alweer op stap met Carlos. We bezochten een AFS kerel uit Australie en gingen vervolgens naar het huis van een AFS Duitser waar tijdelijk ook een Belgische woonde. We gingen vervolgens naar haar nieuwe gastfamilie voor papierwerk etc. Ik kon ondertussen mijn hart eens luchten in het Nederlands en zij ook want ook voor haar was het niet gemakelijk geweest. Ik ontmoette ook voor het eerst mijn toekomstige gastvader. Toen ik s qvionds thuis kwam was ik zooooooo moe! Mijn hoofd stond op springen voor al die soms onbegrijpelijke informatie. Het was zo moeilijk om alles te verstaan. Ik had mijn eerste Wat-Doe-Ik-Hier momenten. Ik ging dus maar slapen.

Wondqg rustdag! Zeer letterlijk nemen ze dat hier. De elektriciteit over geheel Cajamarca was zelfs uitgeschakeld.Ik ben die dag gaan wandelen en naar Plaza de Armas gegaan met Carlos. Met hem op stap leerde ik wel veel bij. Er was een wedstrijd waarbij obers omter snelst met een dienblad met een pint moeten racen. Echt grappig. We deden alles met de taxi. S avonds gingen we naar mijn gstvader en daar begon alles wat minder vlotjes te lopen.

Ik ga stoppen met schrijven omdat ik moe wordt en ng eens naar huis moet bellen. Neem mijn laatste zin niet te serieus wantrt alles gaat nog steeds goed. Alleen minder dan daarvoor en met meer heimwee etc. Ik probeer morgen terug te keren naar hier om mijn verghaal af te werken. Tot dan!!!

Groeten Jeroen

Wordt vervolgd…