Reisje naar het zuiden

Zo, ik ben ondertussen al een 2 weken thuis van mijn fantastisch reisje naar het zuiden van Peru, en heb mij er eindelijk voor geëngengeerd om mijn blog aan te vullen! Er is steeds wel iets anders te doen en dus een gebrek aan tijd maar ik ga nu kort proberen vertellen hoe ons reisje is verlopen met enkele foto’s ter illustratie…

Waar was ik gestopt de laatste keer?  We gingen net vertrekken naar Machu Pichu via de Inca Jungle Trail! Eerst nog enkele foto’s van Cuzco (plaza de armas), de stad waaruit dat allemaal vertrok:

Die dag, voor het vertrk naar Machu Pichu, bezochten we ook nog vanalles rond Cuzco! Een klooster die gebouwd is op restanten van Incamuren, en enkele Inca-ruïnes net buiten de stad. Een tof weetje: het klooster heeft vele aardbevingen meegemaakt en is telkens ook volledig verwoest geweest behalve de Inca-muren! Die bleven altijd volledig.

Die avond wandelden we nog wat door Cuzco en bezochten we nog een bar of 2 met een Deens meisje die we kenden via AFS die daar woonde. De volgende dag (rond 4 uur) en met slechts 3 uur slapen, wachtten we geduldig op ons tourbusje. Rond een uur of 6 kwam die ons uiteindelijk oppikken en begonnen we het avontuur! Op de planning stond eerst nog de ruïnes van Moray (foto met ringen) en dan een lange klim met een busje om dan met de fiets af te dalen in het dal om dan nog 2 dagen de rivier richting Aguas Calientes, het dorpje aan de voet van Machu Pichu, te volgen… (Op de laatste foto zie je een van de rivieren die de weg doorkruiste, waar we over moesten fietsen)

We waren allen moe maar eens we aan de fietstocht begonnen was het fantastisch! Een prachtig uitzicht op de bergen waar de jungle begint en maar vlammen naar beneden zonder trappen! Op een bepaald moment begon het wel keihard te regenen en waren we allen doorweekt, maar dat maakte het avontuur alleen maar spannender! Rivieren doorrijden, platte banden en slippen! Maar we hebben het allen overleeft doordat we gelukkig gevolgd werden door ons busje. Na het fietsen was er nog een ruïne (die we stillaan beu begonnen te worden), om dan door te rijden naar onze slaapplaats in een klein dorpje naast de wilde rivier.

De volgende ochtend begonnen we aan de eerste dag stappen langs de rivier. Een prachtig uitzicht hadden we en dat werd afgewisseld door eens even in de bossen op een originele inca-trail te wandelen, ons gezicht te verven met natuurlijke verf en een amusant aapje dat voor veel entertainmant zorgde op een rustplaatsje… Wat we allen opmerkten was dat elk huisje of dorpje daar enkel nog leefde van het toerisme. Alles op deze bijna onbewoonde trail was ongeveer 4 keer zo duur als in andere Peruviaanse steden!

De eerste dag was dus prachtig! Ongeveer nog een 5 km voor de slaapplaats hadden we de kans om te zwemmen in een verwesterse warmwaterbron! Heerlijk was dat na een dagje zwoegen en stappen. Tegen de avond waren we moe en blij dat we ergens wat konden rusten en eten. We zaten in een klein hotelletje waar we alweer kennismaakten met 2 aapjes en ook 2 Argentijnen die de volgende dag met ons zouden meegaan.

De derde dag was iets minder. We starten met stappen met een mooi landschap maar hadden die rivier en groene bergen nu wel al gezien. Tegen de middag stond ons een wandeling op treinsporen van een 3-4tal uur te wachten. Tof in het begin maar enorm saai en lastig tegen het einde! Toch wel erg uitgeput kwamen we aan in Aguas Calientes en konden we de voet van Machu Pichu al zien baden in zijn rivier!

Na 2 uur slapen was het tijd om te eten en maaktn we kennis met onze gids voor Machu Pichu. Die legde vanalles uit en gaf wat informatie. Hij vertelde ons dat als we Waynapichu wouden beklimmen we 1 van de 400 tickets moesten bemachtigen en dus Machu Pichu beklimmen rond 3-4 uur ’s nachts! Waynapichu is het kleinere broertje van Machu Pichu en is de berg die je op de postkaartjes kan zien. Van daar heb je ook een mooi uitzicht op Machu Pichu.

De volgende ochtend stonden we dus vroeg op om in de donker de vele trappen te beklimmen. We waren duidelijk niet alleen en toen we aankwamen op de top stond er al een massa mensen te wachten die allemaal schreeuwden om achteraan aan te sluiten! Ik ben toch ergens tussengeglipt en maakte kennis met 2 grappige Canadezen. Uiteindelijk om 7u mochten we binnen en hadden we allen ons ticket voor Waynapichu, echter niet op hetzelfde uur.

De eerste indrukken van Machu Pichu: Mysterieus, veel te veel toeristen en veel te veel mist. Ik had nog tijd tot 8u (dan zou de tour met de gids beginnen) en was in de drukte iedereen even kwijt dus beklom ik de berg voor het traditionele uitzicht. Eens boven was ik echter enorm teleurgesteld omdat ik helemaal niets kon zien door de massa mist. Ik daalde dus weer af en het was tijd voor de tour. Enorm interessant! En we werden steeds enthousiaster! Uiteindelijk na de tour, verzamelden we weer met degenen die Wayna al hadden gedaan en was het aan de volgenden om te beklimmen. We kwamen boven en stootten weer op de Canadezen en een Hollandse. Die zaten daar al van het begin en hadden nog niets gezien door de mist! Wij hadden echter enorm veel geluk want eens boven klaarde de mist op! Fantastische beelden! Ik daalde weer af op het gevaarlijke pad en daarna aten we even. Om ae te sluiten beklommen we Machu Pichu voor het traditionele zicht en kwamen we Jonas weer tegen die we in het begin kwijtgeraakt waren! Mooi!

Een enorme ervaring was dit dus! We namen de bus terug naar het stadje en na ons gerief gepakt te hebben namen we de trein terug naar Cuzco. Daar geraakte ik nog vast te zitten in een verkeerde wagon omdat ik van wagon was veranderd om een toilet te zoeken. Maar blijkbaar mocht dat niet, veranderen, omdat je daarvoor een deur moet openen dan even buiten bent en dan weer een om naar binnen te gaan (zoals in de films). En dat is blijkbaar gevaarlijk :D! Oeps!

Dus die avond waren we terug in Cuzco, allen moe…

De volgende dag hadden we tijd om wat uit te rusten en kleren te wassen en zo. Tegen de avond hadden we namelijk een bus naar Puno (stad aan de Peruviaanse kant van het Titicacameer). De erg onconfortabele busrit werd geëindigd rond 5u ’s morgens. Nergens iets open om te eten zochten we hopeloos wat we konden doen. We ginge dan maar naar het toeristenhaventje van waaruit de meeste bootexcursies vertrokken. Daar maakten we een deal en hadden we een privéboot voor 2 dagen! Op de planning stond: passeren langs de Uros eilanden (dreivende eilanden waar mensen al eeuwenlang opwonen), slapen op het eiland Amantani bij een gastgezin en dan de volgende daghet eiland Taquile bezoeken. Het was een toffe trip maar na een tijdje heb je hes zo wat gezien. En daarom besloten we wegens de regen en vermoeidheid om niet meer naar Taquile te gaan de volgende dag. Wat deden we wel? Gewoontes ontdekken op de eilanden, het hoogste punt van Amanti beklimmen om het gehele meer te bezichtigen, zwemmen in het koude meer en cocathee drinken!

Eens terug van dit prachtige en tevens hoogst gelegen bevaarbare meer, zochten we direct een bus richting Arequipa, onze volgende bestemming…

Tegen de avond kwamen we toe in Arequipa. Het meest belovende nieuws dat we over deze stad hadden gehoord, was dat ze hier Belgisch speciaalbier hadden! Dus wij direct gaan zoeken om daar een biertje te drinken op een terras en tegelijkertijd met een man of 2 een hotelletje zoeken. Na even zoeken vonden we een terrasje waar ze Chimay hadden. Dus allen gaan zitten behalve Annelies en ik, want wij gingen een hotel zoeken om dat dat echt snel moest gebeuren! Het heeft lang geduurd maar uiteindelijk vonden we HET ideale jeugdhostal voor trekkers! Bothy Hostal met activiteiten, dormitorios (grote slaapkamers met stapelbedden), gezellige bar, hangmatten op het dak een een pooltafel! 5 euro per nacht per persoon! 😀 Fantastisch dus! Na ons gerief gedumpt te hebben zochten we nog een gezellig bartje waar enkele Peruvianen onze Belgische “schoonheden” uitnodigden om te dansen…

De volgende dag besloten we om Arequipa stad wat te gaan verkennen. We bezochten ook nog het allombekende Santa Catalina klooster die er vanbinnen uitziet als een klein dorpje! De rijkere nonnen zaten daar opgesloten voor jaren met ongeveer 5 slaven elk! Mooi is dat toch dat “opofferen voor god”…

Wat we ondertussen geleerd hadden over Arequipa was dat het de 2e grootste stad van Peru was, een enorm levendige uitgangsstad met gezellige terrasjes (wat je ergens anders in Peru bijna niet vind), uitgangsbuurten, veel toeristen en speciale dingen zoals bijvoorbeeld een Kebapzaak!

Die avond zochten we naar het andere Belgisch bier waar we van gehoord hadden: La Chouffe! En ja hoor, na enkele minuten zoeken hadden we het al gevonden. Ze hadden echter maar 2 grote flessen in voorraad…

De volgende dag deden we nog wat toeristenshopping, bezochten we een hoger punt in Arequipa en deden we alles opt genakske, een beetje rusten van de drukte die we de vorige dagen hadden moeten doorstaan. En de volgende dag stond 2 dagen stappen in de Colca Cañon (een van de diepste kloven van de wereld) op de planning…

Nog een leuk weetje: ’s avonds in het hotel leerden we vele mensen daar kennen, echt een tof hostal, iedereen kende elkaar. Er waren ook enkele Braziliaanse meisjes bij en één daarvan had een jaar in België gezeten met AFS, en zij kende daar mensen die enkelen van ons ook kenden! Wat een toeval!

Wordt vervolgd…